نوک و حلقه

نوک و حلقه ( Tip and ring ) نام دو رسانا یا طرف خط تلفن است. این اصطلاحات مربوط به فیش تلفن است که برای برقراری تماس تلفنی در تابلوهای دستی استفاده می شد. یک طرف خط به نوک فلزی فیش وصل می شود و طرف دیگر به یک حلقه فلزی فیش در پشت نوک وصل می شود و توسط یک ماده نارسانا از نوک جدا شده و عایق بندی می شود. هنگامی که در جک قرار گرفتند، ابتدا هادی نوک فیش وصل می شود، و به دنبال آن هادی حلقه فیش. در بسیاری از کشورهای اروپایی نوک و حلقه به سیم های A و B شناخته می شوند.
هیچ یک از هادی های نوک و حلقه به طور دائم به زمین وصل نشده اند، اما ممکن است در طول عملیات سیگنالینگ به زمین وصل شوند. به طور معمول، هادی حلقه دارای پتانسیل جریان مستقیم ( DC ) از ۸۴ - ولت تا ۵۲ - ولت نسبت به هادی نوک است وقتی خط در حالت وصل شده ( on - hook ) یا بی کار قرار دارد. هر دو هادی شناور است، که هیچ یک از آن ها به زمین ارجاع نمی شود، دریافت هوم را از هر سیم برق متناوب متناوب ( AC ) در نزدیکی آن را به حداقل می رساند.
شرکت تلفن سیستم های باتری بزرگی را که ولتاژ خط DC را برای کار با سرویس تلفن آنالوگ در محل های مشتری فراهم می کند را نگه می دارد. طول خط تا رابط تلفن مشترک مقاومتی را نشان می دهد که دفتر مرکزی با افت ولتاژ آن مواجه می شود و بنابراین ممکن است ولتاژ در سایت مشترک متفاوت باشد. ولتاژ اسمی باتری ( سیستم ) بر اساس باتری اسید سرب ۲۴ سلولی، ۵۲٫۱ ولت است. [ ۱] ولتاژ در رابط شبکه مشترک معمولاً بین ۴۸ ولت بین سیم های حلقه و نوک، با نوک نزدیک به زمین و حلقه در ۴۸ - ولت است.
برای زنگ زدن به تلفن برای هشدار دادن مشترک به تماس دریافتی، دفتر مرکزی سیگنال ایی سی ۲۰هرتز، با ولتاژ اسمی ۱۰۵ ولت، بیش از ولتاژ DC موجود در خط آماده به کار را روی آن قرار می دهد. [ ۲] از لحاظ تاریخی چندین سیستم چند فرکانس استفاده می شده است.
در سیم کشی در محل مشترک، اولین یا تنها جفت سیم کشی داخلی و جک ها به رنگ سبز برای هادی نوک، و برای قسمت حلقه قرمز رنگ هستند. یک جفت دوم به رنگ مشکی برای نوک و زرد برای حلقه کدگذاری شده است. یک جفت سوم شامل کدگذاری نوک سفید و کدگذاری حلقه آبی است. برای سرهم کردن کابل بزرگتر از طرح های پیچیده تر، مانند کد رنگ ۲۵ جفت استفاده شده است.