نوک نهنگ ساوربی

نوک نهنگ ساوربی، که با نام های نوک نهنگ اطلس شمالی و نوک نهنگ دریای شمالی نیز شناخته می شود، نخستین گونه شناسایی شده عضو سرده میان دندان ها از میان آب بازان است. جیمز ساوربی، طبیعی دان و نقاش انگلیسی، نخستین بار این گونه را در سال ۱۸۰۴ از روی استخوان جمجمه یک نهنگ نر که در سال ۱۸۰۰ در اسکاتلند به ساحل افتاده بود، شناسایی کرد. این نهنگ از پرتعدادترین گونه های عضو سرده خود است. [ ۲]
نوک نهنگ ساوربی ظاهری طبیعی اعضای میان دندان ها را داراست و نرهای آن توسط دندان های عاج خود که در انتهای دهان قرار دارند شناسایی می شوند. نوک این نهنگ کمی بلند است و ملون در سر شکلی کوژ دارد. الگوی رنگ آمیزی بدن خاکستری بر پشت و سایه سفید بر بخش های زیرین است. نوک نهنگ ها همواره بر روی بدن خود جای دندان کوسه ها و نیز خود نهنگ های ساوربی ( در میان نرها ) را دارند. طول نهنگ های بالغ نر به ۵٫۵ متر و ماده ها به ۵ متر می رسد. وزنشان نیز میان ۱ تا ۱٫۳ تن می شود. مدت زمان بارداری ۱۲ است و بچه به دنیا آمده طولی میان ۲٫۴ تا ۲٫۷ و وزنی نزدیک به ۱۸۵ کیلوگرم دارد.
نوک نهنگ های ساوربی جانورانی گوشه گیر هستند و از کشتی ها دوری می کنند؛ از این رو بسیار کم دیده می شوند. آن ها در گروه های ۸ تا ۱۰ تایی ( شامل نرها و ماده ها و بچه ها ) زندگی می کنند و به ساحل افتادن دسته جمعی آن ها نیز دیده شده است. منبع اصلی غذایی آن ها ماهی مرکب و نرم تنان است. آن ها می توانند تا بیش از ۳۰ دقیقه در زیر آب بمانند.
گستره نوک نهنگ ساوربی در اقیانوس اطلس در غرب از آب های شرقی کانادا آغاز می شود و در غرب این اقیانوس به مناطق میان مادیرا و دریای نروژ می رسد. آن ها اغلب در آب های با ژرفای ۲۰۰ تا ۱۵۰۰ متر حضور دارند. هیچ تخمینی از جمعیت جهانی این گونه وجود ندارد. تا سال ۱۹۹۱، تعداد ۹۰ گزارش از مشاهده این جانور ثبت شدند که بیشتر آن ها در شمال شرقی اقیانوس اطلس و در کنار جزیره های بریتانیا انجام شده اند. [ ۳]
در ۱۰ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی، یک نوک نهنگ ساوربی ماده در کرانه های دریای اژه در ترکیه، در حالی که هزاران کیلومتر از قلمرو طبیعی خود فاصله گرفته بود، یافت شد. این نهنگ با موفقیت نجات پیدا کرد و به دریای آزاد بازگردانده شد. [ ۴]
• «اطلاعات نوک نهنگ ساوربی در کنوانسیون جانوران مهاجر». بایگانی شده از اصلی در ۱۲ فوریه ۲۰۰۶. دریافت شده در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۱.