نوک نهنگ بلنویل آب بازی عضو سرده میان دندان ها است که بیشترین گستره زندگی در میان اعضای این سرده را داراست و به نسبت دیگر اعضا بیشتر مشاهدات ثبت شده بیشتری دارد. هانری دو بلنویل این گونه را در سال ۱۸۱۷ از روی نمونه استخوان جمجمه آن شناسایی و طبقه بندی کرد. از آنجا فک این جانور بسیار ضخیم بود، نام densirostris ( واژه ای لاتین به معنای «نوک ضخیم» ) بر آن گذاشته شد. [ ۲] این آب باز در آب های شمال شرقی باهاما زیر بررسی های بسیار قرار گرفته و برنامه ای برای شناسایی و عکس برداری از آن از سال ۲۰۰۲ به این سو در حال اجرا است.
بدن نوک نهنگ بلنویل سخت و مقاوم است ولی به نسبت دیگر اعضای سرده خود بدنی فشرده تر دارد. نرهای این گونه بسیار ساده تشخیص داده می شوند چرا که با آنکه فک پایینی، مانند بعضی دیگر اعضای میان دندان ها، در نزدیکی سر بالاآمدگی دارد، این بالاآمدگی زیاد بوده و پس از ارتفاع گرفتن زیاد، با شیبی ملایم به سوی سر حرکت می کند. پیش از این حرکت آرام شیب دار فک، دو دندان عاج دیده می شوند. استخوان های آرواره این نهنگ بسیار سخت با چگالی زیاد هستند و از هر استخوان شناخته شده دیگری چگالی و سختی مکانیکی بیشتری دارند. [ ۳] هنوز کاربرد چنین فک های سختی مشخص نیست چرا که چربی های کنار نوک و پوزه امکان به کار بردن این فک ها برای نبرد را خنثی می کنند. گمان بر این می رود که این فک ها می توانند در پژواک یابی یا نگهداری تعادل کاربرد داشته باشند. [ ۳]
ملون در سر این نهنگ صاف است و به سختی دیده می شود. رنگ بدن خاکستری تیره یا آبی تیره در بخش های بالایی و خاکستری روشن در بخش های زیرین است. سر اغلب به رنگ قهوه ای است. نرها بر روی بدن خود جای زخم هایی، که در میان این سرده معمول است، دارند. این زخم ها به دلیل نبرد میان هم یا گاز گرفتن کوسه ها پدید می آیند. حداقل طول بدن در نرهای بالغ به ۴٫۴ متر و وزن به ۸۰۰ کیلوگرم است. ماده ها نیز کمینه طولی برابر ۴٫۶ متر و وزنی برابر ۱ تن دارند. بچه ها در هنگام به دنیا آمدن طولی برابر ۱٫۹ متر و وزنی برابر ۶۰ کیلوگرم دارند.
نوک نهنگ های بلنویل در گروه هایی سه تا هفت نفره زندگی می کنند. میزان زمان زیر آب بودن با یک نفس گیری به بیش از ۲۲ دقیقه می رسد. هنگامی که این نهنگ ها برای نفس گیری به سطح آب می آیند، این کار را بسیار آرام و بی آب پاشی انجام می دهند. پژوهش ها نشان می دهند که این آب بازان در بالای ژرفای ۱۷۰ متری آب ساکت و بی صدا می مانند؛ رفتاری که می تواند به منظور جلوگیری از یافتن مکانشان و سپس شکار توسط نهنگ های قاتل باشد. این نهنگ ها از ماهی مرکب تغذیه می کنند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبدن نوک نهنگ بلنویل سخت و مقاوم است ولی به نسبت دیگر اعضای سرده خود بدنی فشرده تر دارد. نرهای این گونه بسیار ساده تشخیص داده می شوند چرا که با آنکه فک پایینی، مانند بعضی دیگر اعضای میان دندان ها، در نزدیکی سر بالاآمدگی دارد، این بالاآمدگی زیاد بوده و پس از ارتفاع گرفتن زیاد، با شیبی ملایم به سوی سر حرکت می کند. پیش از این حرکت آرام شیب دار فک، دو دندان عاج دیده می شوند. استخوان های آرواره این نهنگ بسیار سخت با چگالی زیاد هستند و از هر استخوان شناخته شده دیگری چگالی و سختی مکانیکی بیشتری دارند. [ ۳] هنوز کاربرد چنین فک های سختی مشخص نیست چرا که چربی های کنار نوک و پوزه امکان به کار بردن این فک ها برای نبرد را خنثی می کنند. گمان بر این می رود که این فک ها می توانند در پژواک یابی یا نگهداری تعادل کاربرد داشته باشند. [ ۳]
ملون در سر این نهنگ صاف است و به سختی دیده می شود. رنگ بدن خاکستری تیره یا آبی تیره در بخش های بالایی و خاکستری روشن در بخش های زیرین است. سر اغلب به رنگ قهوه ای است. نرها بر روی بدن خود جای زخم هایی، که در میان این سرده معمول است، دارند. این زخم ها به دلیل نبرد میان هم یا گاز گرفتن کوسه ها پدید می آیند. حداقل طول بدن در نرهای بالغ به ۴٫۴ متر و وزن به ۸۰۰ کیلوگرم است. ماده ها نیز کمینه طولی برابر ۴٫۶ متر و وزنی برابر ۱ تن دارند. بچه ها در هنگام به دنیا آمدن طولی برابر ۱٫۹ متر و وزنی برابر ۶۰ کیلوگرم دارند.
نوک نهنگ های بلنویل در گروه هایی سه تا هفت نفره زندگی می کنند. میزان زمان زیر آب بودن با یک نفس گیری به بیش از ۲۲ دقیقه می رسد. هنگامی که این نهنگ ها برای نفس گیری به سطح آب می آیند، این کار را بسیار آرام و بی آب پاشی انجام می دهند. پژوهش ها نشان می دهند که این آب بازان در بالای ژرفای ۱۷۰ متری آب ساکت و بی صدا می مانند؛ رفتاری که می تواند به منظور جلوگیری از یافتن مکانشان و سپس شکار توسط نهنگ های قاتل باشد. این نهنگ ها از ماهی مرکب تغذیه می کنند. [ ۴]
wiki: نوک نهنگ بلنویل