نوپیشه. [ ن َ / نُو ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) کسی که تازه به شغلی مشغول گردیده. شاگرد مبتدی. ( فرهنگ فارسی معین ). تازه کار : این نوپیشه را گفتند که این را گردن بزن. ( تذکرة الاولیاء ).
