نؤوج

لغت نامه دهخدا

نؤوج. [ ن َ ئو ] ( ع ص ) ریح نؤوج ؛ باد وزان. ( ناظم الاطباء ).

نؤوج. [ ن ُ ئو ] ( ع مص ) نؤج. رفتن در زمین. ( ناظم الاطباء ). نَاءَج َ فی الارض نُؤجاً؛ رفت. ( منتهی الارب ). و رجوع به نأج شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس