مردم نوقایی ( به انگلیسی: Nogais ) یک گروه قومی ترک تبار است، که در جنوب روسیه اروپایی زندگی می کند. نوقایی ها به طور عمده در منطقۀ قفقاز شمالی ساکن هستند. بسیاری از آن ها در شمال داغستان و سرزمین استاوروپول، و همچنین در قره چای، چرکس، آستراخان و نیز در چچن زندگی می کنند. نوقایی ها را از فرزندان مغول و ترک قبایل مختلف منتسب می دانند که به زبانی ترکی تبار تکلم دارند. زبان نوقایی زبان رسمی آن هاست که ریشۀ ترکی دارد. مردمان نوقایی در گذشته به دو قسمت تقسیم شدند؛ یک گروه به رهبری یوسف میرزا و دیگری اسماعیل میرزا. یوسف میرزا به پشتیبانی از عثمانی در آن سرزمین حضور داشت. اما برادرش اسماعیل میرزا که با روس ها متحد بود، خود را تحت حاکمیت روسیه اعلام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در سدۀ نوزدهم میلادی شمار زیادی از افراد این قوم به مناطق مختلف کوچ کردند. شماری به رومانی و ترکیه رفته برخی نیز در روسیه و قفقاز سکنی گزیدند. آن هایی که در ترکیه بودند به دلیل سیاست تک زبانی ترکیه و همگون سازی بتریج ترک زبان شدند و زبان نوقایی امروزه تنها میان افراد سالخورده نوقایی در ترکیه مورد استفاده است. در سال ۱۹۷۳ شماری از روزنامه ها و جراید در قفقاز به زبان نوقایی نوشته و چاپ شد اما به دلیل دورافتاده بودن نواحی نوقایی زبان معمولاً این نوشته ها آنجا به دست شان نمی رسید. هم اکنون شمار گویشوران این زبان را حدود ۹۰ تا ۱۱۰ هزار تن می دانند.
نام نوقا از نام نوقاخان نوۀ چنگیز خان مغول ریشه گرفته است. نوقایی ها اقوام بیابانگردی بودند که در سدۀ سیزدهم میلادی کنترل نواحی رود دانوب را بدست گرفتند. بعدها در منطقۀ دریای سیاه حوالی اوکراین امروزی مستقر شدند.
زبان نوقایی از زبان های ترکی تبار رایج در کشور روسیه است که در جنوب غرب روسیه و به ویژه در منطقۀ کاراچای - چرکسیا حدود ۹۰ هزار تن گویشور دارد. گویشوران این زبان از تیره های تاتار هستند و به این زبان که گونه ای از ترکی قبچاقی به شمار می رود تکلم می کنند. خط مورد استفاده برای نگارش این زبان خطوط عربی و سیریلیک است. پس از اینکه مدت ها از خطی وام گرفته از فارسی - عربی برای نگارش این زبان استفاده می شد. این خط چند نشانۀ اضافی داشت که برای نوشتن آواهای نوقایی مناسب گردد.
... [مشاهده متن کامل]
در سدۀ نوزدهم میلادی شمار زیادی از افراد این قوم به مناطق مختلف کوچ کردند. شماری به رومانی و ترکیه رفته برخی نیز در روسیه و قفقاز سکنی گزیدند. آن هایی که در ترکیه بودند به دلیل سیاست تک زبانی ترکیه و همگون سازی بتریج ترک زبان شدند و زبان نوقایی امروزه تنها میان افراد سالخورده نوقایی در ترکیه مورد استفاده است. در سال ۱۹۷۳ شماری از روزنامه ها و جراید در قفقاز به زبان نوقایی نوشته و چاپ شد اما به دلیل دورافتاده بودن نواحی نوقایی زبان معمولاً این نوشته ها آنجا به دست شان نمی رسید. هم اکنون شمار گویشوران این زبان را حدود ۹۰ تا ۱۱۰ هزار تن می دانند.
نام نوقا از نام نوقاخان نوۀ چنگیز خان مغول ریشه گرفته است. نوقایی ها اقوام بیابانگردی بودند که در سدۀ سیزدهم میلادی کنترل نواحی رود دانوب را بدست گرفتند. بعدها در منطقۀ دریای سیاه حوالی اوکراین امروزی مستقر شدند.
زبان نوقایی از زبان های ترکی تبار رایج در کشور روسیه است که در جنوب غرب روسیه و به ویژه در منطقۀ کاراچای - چرکسیا حدود ۹۰ هزار تن گویشور دارد. گویشوران این زبان از تیره های تاتار هستند و به این زبان که گونه ای از ترکی قبچاقی به شمار می رود تکلم می کنند. خط مورد استفاده برای نگارش این زبان خطوط عربی و سیریلیک است. پس از اینکه مدت ها از خطی وام گرفته از فارسی - عربی برای نگارش این زبان استفاده می شد. این خط چند نشانۀ اضافی داشت که برای نوشتن آواهای نوقایی مناسب گردد.
