نوقاتی

لغت نامه دهخدا

نوقاتی. [ ن َ ] ( اِخ ) محمدبن احمدبن سلیمان مکنی به ابوعمر و معروف به نوقاتی سجستانی از ادبا و شعرای قرن چهارم است. برخی از عمر خود را در خراسان و ماوراءالنهر گذراند و به سال 382 هَ. ق. درگذشت. از تصانیف اوست : آداب المسافرین. العتاب و الاعتاب. فضل الریاحین. اخبارالعشاق. ( از الاعلام زرکلی ج 9 ص 33 ). و رجوع به ارشادالاریب ج 6 ص 324 و معجم البلدان ج 8 ص 327 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس