نوعی خَبوشانی، محمدرضا (قوچان ۹۶۳ـ برهانپور ۱۰۱۸ق)
شاعر ایرانی. روزگار جوانی را در مشهد گذراند. سپس همراه پدرش به کاشان رفت و نزد محتشم کاشانی ادب آموخت. در ۹۷۸ق برای بار دوم راهی هندوستان شد و به دربار اکبر شاه گورکانی راه یافت و در خدمت میرزا یوسف خان، از مقربان اکبر شاه، سپس شاهزاده دانیال، پسر اکبر شاه، و پس از آن عبدالرحیم خان خانان و بالاخره جهانگیر گورکانی بود و همۀ آنان را ستوده است. نوعی افزون بر شاعری، در سوارکاری و کمان داری نیز دستی توانا داشت. شعرش از لطافت و استحکام برخوردار است. از آثارش: مثنوی سوز و گذار بر وزن خسرووشیرین نظامی که به نام شاهزاده دانیال در یک هفته سروده و معروف ترین مثنوی اوست (۱۳۶۸ش) و به انگلیسی نیز ترجمه شده است (۱۹۱۲)؛ ساقی نامه که در تذکرۀ میخانه آمده است؛ دیوان شعر فارسی.
شاعر ایرانی. روزگار جوانی را در مشهد گذراند. سپس همراه پدرش به کاشان رفت و نزد محتشم کاشانی ادب آموخت. در ۹۷۸ق برای بار دوم راهی هندوستان شد و به دربار اکبر شاه گورکانی راه یافت و در خدمت میرزا یوسف خان، از مقربان اکبر شاه، سپس شاهزاده دانیال، پسر اکبر شاه، و پس از آن عبدالرحیم خان خانان و بالاخره جهانگیر گورکانی بود و همۀ آنان را ستوده است. نوعی افزون بر شاعری، در سوارکاری و کمان داری نیز دستی توانا داشت. شعرش از لطافت و استحکام برخوردار است. از آثارش: مثنوی سوز و گذار بر وزن خسرووشیرین نظامی که به نام شاهزاده دانیال در یک هفته سروده و معروف ترین مثنوی اوست (۱۳۶۸ش) و به انگلیسی نیز ترجمه شده است (۱۹۱۲)؛ ساقی نامه که در تذکرۀ میخانه آمده است؛ دیوان شعر فارسی.