نوشین سرشت

لغت نامه دهخدا

نوشین سرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) از شهد وعسل سرشته. به نوش سرشته. بسیار شیرین :
نخستین ز جلاب نوشین سرشت
زمین گشت چون حوض های بهشت.

نظامی.

از شهد و عسل سرشته ٠ به نوش سرشته ٠ بسیار شیرین ٠

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید