نوشکار

لغت نامه دهخدا

نوشکار. [ ن َ / نُو ش ِ ] ( ص مرکب ) شخصی که تازه صیادی اختیار کرده باشد. ( آنندراج ). کسی که تازه نخجیر کردن را آموخته باشد. ( ناظم الاطباء ). تازه شکارچی. شکارچی تازه کار و ناماهر :
خون ما را نوشکاران بی محاباریختند
همچو برگ لاله در دامان صحرا ریختند.
؟ ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس