نوشتن بر شهر ( انگلیسی: Writing on the City ) نام مستندی ۶۰ دقیقه ای ساخته کیوان کریمی است که به گونه ای منسجم و با نگاهی متفاوت به دیوارنویسی ها و گرافیتی های شهر تهران از اوایل انقلاب ۱۳۵۷ ایران تا دوران پس از جنبش سبز می پردازد. تهیه این فیلم از سال ۱۳۹۱ آغاز شد و پس از سه سال در تابستان ۱۳۹۴ تمام شد. فیلم بارها تدوین شد و در جشنواره های متعددی به نمایش درآمد. پس از انتشار پیش نمایش فیلم نوشتن بر شهر در یوتیوب در سال ۱۳۹۲، کیوان کریمی توسط نیروهای سپاه پاسداران دستگیر شد و در مهرماه ۱۳۹۴ دادگاه انقلاب اسلامی کیوان کریمی را به اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و توهین به مقدسات» به ۶ سال حبس تعزیری و ۲۲۳ ضربه شلاق محکوم کرد.
... [مشاهده متن کامل]
حمید دباشی نویسنده و استاد دانشگاه کلمبیا نیز پس از مشاهده فیلم نوشتن بر شهر در یادداشتی که در سایت الجزیره منتشر شد نوشت: «مستندی خارق العاده درباره ی سیر تکاملی گرافیتی در تهران طی ۳ دهه ی اخیر. فیلم جدای از شایستگی های بدیهی اش، تأثیر به سزایی در من گذاشت. حدود ۳ دهه پیش کتابی دربارهٔ پیکرنگاری انقلاب ایران در ۹۷–۱۹۷۷ نوشتم که شامل فصلی درباره ی دیوارنویسی ها بود. کیوان با «نوشتن بر شهر» روایت آن گرافیتی ها را در پسایند جنبش سبز با مضمون تاریخی و زیبایی شناسی به تصویر کشیده بود. ».
رائول ونه گم از فعالان و نویسندگان اصلیِ جنبش سیتواسیونیستی، پس از دیدنِ فیلمِ مستند «نوشتن بر شهر»، در قطعه ایی برای کریمی نوشت: “ به کیوان کریمی / دیوار یک آینه است. / آینهٔ خانه، آینهٔ شهر، آینهٔ جهان. / گوناگون ترین بازتاب ها، همچون ابرها در آسمان، بر آن می گذرند. / ما آموخته ایم که باید به آن سوی آینه برویم، تا آنچه که بسته است گشوده شود. / آزادیِ دیوارها، دیوارهای زندان را درهم می شکند. / آن گاه که واقعیت حجاب اش را برمی دارد، رؤیا به واقعیت بدل می شود. / زیرِ پوششِ اعتقادات و ایده ها، آنچه زیسته می شود همواره برهنه است. / پس هیچ چیز انسان را از خویش پنهان نمی سازد. / روزی دیوارها شفافیتِ امیال مان را خواهند داشت ”
اسکار آلگریا، رئیس فستیوال پونتو د ویستا، جشنواره ای که در آن فیلم «نوشتن بر شهر» برای نخستین بار به صورت عمومی به نمایش درآمد، دربارهٔ این فیلم می گوید: «هنگام تماشای آن به معنای واقعی انتظار ما برآورده شد. درست همان چیزی بود که می خواستیم باشد. ما فیلمی را نمی خواهیم که وجدان مخاطب را به خواب ببرد، بلکه چیزی را می پسندیم که ما را بیدار کند و «نوشتن بر شهر» کاملاً اینگونه بود. فیلمی که سوال های بدون جوابی را ایجاد می کند… این اثر چیزی بسیار متفاوت از مستندی «علیه» چیزی است… او دارد حقایق را به ما می گوید. »
... [مشاهده متن کامل]
حمید دباشی نویسنده و استاد دانشگاه کلمبیا نیز پس از مشاهده فیلم نوشتن بر شهر در یادداشتی که در سایت الجزیره منتشر شد نوشت: «مستندی خارق العاده درباره ی سیر تکاملی گرافیتی در تهران طی ۳ دهه ی اخیر. فیلم جدای از شایستگی های بدیهی اش، تأثیر به سزایی در من گذاشت. حدود ۳ دهه پیش کتابی دربارهٔ پیکرنگاری انقلاب ایران در ۹۷–۱۹۷۷ نوشتم که شامل فصلی درباره ی دیوارنویسی ها بود. کیوان با «نوشتن بر شهر» روایت آن گرافیتی ها را در پسایند جنبش سبز با مضمون تاریخی و زیبایی شناسی به تصویر کشیده بود. ».
رائول ونه گم از فعالان و نویسندگان اصلیِ جنبش سیتواسیونیستی، پس از دیدنِ فیلمِ مستند «نوشتن بر شهر»، در قطعه ایی برای کریمی نوشت: “ به کیوان کریمی / دیوار یک آینه است. / آینهٔ خانه، آینهٔ شهر، آینهٔ جهان. / گوناگون ترین بازتاب ها، همچون ابرها در آسمان، بر آن می گذرند. / ما آموخته ایم که باید به آن سوی آینه برویم، تا آنچه که بسته است گشوده شود. / آزادیِ دیوارها، دیوارهای زندان را درهم می شکند. / آن گاه که واقعیت حجاب اش را برمی دارد، رؤیا به واقعیت بدل می شود. / زیرِ پوششِ اعتقادات و ایده ها، آنچه زیسته می شود همواره برهنه است. / پس هیچ چیز انسان را از خویش پنهان نمی سازد. / روزی دیوارها شفافیتِ امیال مان را خواهند داشت ”
اسکار آلگریا، رئیس فستیوال پونتو د ویستا، جشنواره ای که در آن فیلم «نوشتن بر شهر» برای نخستین بار به صورت عمومی به نمایش درآمد، دربارهٔ این فیلم می گوید: «هنگام تماشای آن به معنای واقعی انتظار ما برآورده شد. درست همان چیزی بود که می خواستیم باشد. ما فیلمی را نمی خواهیم که وجدان مخاطب را به خواب ببرد، بلکه چیزی را می پسندیم که ما را بیدار کند و «نوشتن بر شهر» کاملاً اینگونه بود. فیلمی که سوال های بدون جوابی را ایجاد می کند… این اثر چیزی بسیار متفاوت از مستندی «علیه» چیزی است… او دارد حقایق را به ما می گوید. »
