نوش گوی

لغت نامه دهخدا

نوش گوی. ( نف مرکب ) شیرین گفتار :
ای پسر می گسار نوش لب و نوش گوی
فتنه به چشم و به خشم فتنه به روی و به موی.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

شیرین گفتار

پیشنهاد کاربران

بپرس