نوش طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) دارای طبعی شیرین و لطیف. ( فرهنگ فارسی معین ) : درّبار و مشکریز و نوش طبع و زهرفعل جانفروزو دلگشا و غمزدا و لهوتن.منوچهری ( از فرهنگ فارسی معین ).
( صفت ) دارای طبعی شیرین و لطیف : (( دربار و مشکریز و نوش طبع و زهر فعل جانفروز و دلشگا و غمزدا و لهو تن . ) ) ( منوچهری )