نوش طبع

لغت نامه دهخدا

نوش طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) دارای طبعی شیرین و لطیف. ( فرهنگ فارسی معین ) :
درّبار و مشکریز و نوش طبع و زهرفعل
جانفروزو دلگشا و غمزدا و لهوتن.
منوچهری ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارای طبعی شیرین و لطیف : (( دربار و مشکریز و نوش طبع و زهر فعل جانفروز و دلشگا و غمزدا و لهو تن . ) ) ( منوچهری )

پیشنهاد کاربران

بپرس