نوسان ساز ارمسترانگ

نوسان ساز آرمسترانگ. نوسان ساز آرمسترانگ[ ۱] ( همچنین به عنوان نوسان ساز میسنر[ ۲] نیز شناخته می شود ) یک مدار اسیلاتور الکترونیکی است که از یک سلف و خازن برای تولید نوسان استفاده می کند. این نخستین مدار نوسان ساز است که توسط مهندس آمریکایی ادوین آرمسترانگ در سال ۱۹۱۲ و به طور مستقل توسط مهندس اتریشی الکساندر میسنر در سال ۱۹۱۳ اختراع شد و در اولین فرستنده های رادیویی لامپی مورد استفاده قرار گرفت. گاهی اوقات نوسان ساز تیکلر نامیده می شود زیرا ویژگی متمایز آن این است که سیگنال بازخورد مورد نیاز برای تولید نوسانات از طریق تزویج مغناطیسی با استفاده از یک «سیم پیچ تیکلر» ( L2، سمت چپ ) در مدار خروجی، به داخل سلف مدار هماهنگی در مدار ورودی وصل می شود. فرض کنید که تزویج ضعیف باشد، اما برای حفظ نوسان کافی است، فرکانس نوسان f در درجه اول توسط مدار هماهنگی ( L1 و C در شکل در سمت راست ) تعیین می شود و تقریباً توسط آن بدست می آید
این مدار به طور گسترده ای در گیرنده رادیویی بازتولیدکننده مورد استفاده قرار می گرفت، که تا دهه ۱۹۴۰ محبوب بود.
توجه داشته باشید که در نوع میسنر، مدار رزونانس LC ( هماهنگی ) با سیم پیچ بازخورد، یعنی در مسیر خروجی ( پلیت لامپ، درین ترانزیستور اثر میدانی یا کلکتور ترانزیستور دو قطبی ) از تقویت کننده عوض شده ( به عنوان مثال گربنیکف، شکل 2. 8 ) . [ ۳] با این حال، بسیاری از نشریات، هر دو نوع را با هر نام پذیرش می کنند. ظاهراً، انگلیسی زبانان با استفاده از آرمسترانگ، و گویندگان آلمانی میسنر.