نوری ، شیخ فضل الله (تهران ۱۲۵۹ـ همان جا ۱۳۲۷ق)
نوری ، شیخ فضل الله
مجتهد معروفِ اوایل دورۀ مشروطیت ایران. از شاگردان میرزای شیرازی بود و در قیام تنباکو (۱۳۰۹ق) به رهبری میرزا فعالانه شرکت کرد و پس از میرزای آشتیانی ، عالِم و مجتهد اول تهران شد. در اعتراض به اعمال استبدادی عین الدوله همراه طباطبائی و بهبهانی در مهاجرت به قم حضور داشت. شیخ فضل الله پس از آغاز کار مجلس و اظهارنظر نمایندگان مشروطه خواه متوجه شد که آن ها درپی ایجاد نظام دموکراسی لیبرال هستند، از این رو به مخالفت با آن برخاست و به حضرت عبدالعظیم مهاجرت کرد (۱۳۲۵ق) و گه گاه در روزنامۀ خود، لایحه، موارد مخالفت هایش را ابراز می کرد. وی پیشنهاد کرد که لفظ «مشروعه » بعد از کلمه «مشروطه» بیاید. به همین ترتیب «اصل دوم قانون اساسی» براساس اصل پیشنهادی وی تنظیم شد و لذا در ۸ شعبان ۱۳۲۵ق از تحصن بیرون آمد. اما با بالا گرفتن اختلاف بین محمدعلی شاه و مجلس، او به مخالفت با مشروطه خواهان برخاست. پس از فتح تهران (۲۴ جمادی الثانی ۱۳۲۷ق)، به دست گروهی از مجاهدان مشروطه خواه دستگیر و پس از محاکمه در میدان توپخانۀ تهران به دار آویخته شد. جنازه اش را به خانواده اش تحویل دادند و بعد از دفنِ موقت سرانجام به صورت ناشناس در صحن حضرت معصومه (س ) دفن گردید. از آثار اوست: الدّارُالتَّنْظیم؛ بیاض فی قاعدۀُ الضَّمان الْیَد؛ تَذْکُرۀ الْغافل و اِرْشادُالْجاهل؛ لوایح.
نوری ، شیخ فضل الله
مجتهد معروفِ اوایل دورۀ مشروطیت ایران. از شاگردان میرزای شیرازی بود و در قیام تنباکو (۱۳۰۹ق) به رهبری میرزا فعالانه شرکت کرد و پس از میرزای آشتیانی ، عالِم و مجتهد اول تهران شد. در اعتراض به اعمال استبدادی عین الدوله همراه طباطبائی و بهبهانی در مهاجرت به قم حضور داشت. شیخ فضل الله پس از آغاز کار مجلس و اظهارنظر نمایندگان مشروطه خواه متوجه شد که آن ها درپی ایجاد نظام دموکراسی لیبرال هستند، از این رو به مخالفت با آن برخاست و به حضرت عبدالعظیم مهاجرت کرد (۱۳۲۵ق) و گه گاه در روزنامۀ خود، لایحه، موارد مخالفت هایش را ابراز می کرد. وی پیشنهاد کرد که لفظ «مشروعه » بعد از کلمه «مشروطه» بیاید. به همین ترتیب «اصل دوم قانون اساسی» براساس اصل پیشنهادی وی تنظیم شد و لذا در ۸ شعبان ۱۳۲۵ق از تحصن بیرون آمد. اما با بالا گرفتن اختلاف بین محمدعلی شاه و مجلس، او به مخالفت با مشروطه خواهان برخاست. پس از فتح تهران (۲۴ جمادی الثانی ۱۳۲۷ق)، به دست گروهی از مجاهدان مشروطه خواه دستگیر و پس از محاکمه در میدان توپخانۀ تهران به دار آویخته شد. جنازه اش را به خانواده اش تحویل دادند و بعد از دفنِ موقت سرانجام به صورت ناشناس در صحن حضرت معصومه (س ) دفن گردید. از آثار اوست: الدّارُالتَّنْظیم؛ بیاض فی قاعدۀُ الضَّمان الْیَد؛ تَذْکُرۀ الْغافل و اِرْشادُالْجاهل؛ لوایح.