نورْمانْدی (Normandy)
نمایی از ساختمان شهرداری آلانسون، دوک نشین پیشین در شمال غربی فرانسه که اکنون به دو بخش اوت ـ نورماندی و باس ـ نورماندی (نورماندی سفلی) تقسیم شده است؛ مساحت: ۲۹,۹۰۰ کیلومتر مربع؛ جمعیت دو بخش ۳,۱۴۶,۵۰۰ نفر (۱۹۹۰). شهرهای مهم آن عبارت اند از آلانسون، بایو، کان، شربور، دیپ، دوویل، لیزیو، لوهاور (لوآور)، روآن. ازجملۀ جاذبه های جهانگردی نورماندی می توان از این ها یاد کرد: خانۀ مرمّت شده و باغ مونۀ نقاش در ژیورنی؛ جزیرۀ مون سن میشل؛ شاتو میرومنیل، زادگاه گی دو موپاسان؛ خانۀ ویکتور هوگو در ویلکیه؛ و براندی سیب کالوادوس. ناحیه ای که اکنون به نام نورماندی خوانده می شود در دورۀ رومیان نام گالیا لوگدونسیس دوم را بر خود داشت. در دورۀ شاهان فرانک بخشی از نوستری (مملکت غربی فرانک ها) را تشکیل می داد. نخستین بار وقتی نورماندی نام گرفت که شارل ابله در ۱۹۱۲ آن را به عنوان تیول ارثی به رولف یا رولو، سرکردۀ خانه به دوشان نورس، واگذاشت. یکی از نوادگان رولو به نام ویلیام دوم، پسر روبر دوم، در ۱۰۳۶م دوک نورماندی شد و در ۱۰۶۶م با فتح انگلستان، که لقب ویلیام فاتح را برایش به همراه آورد، شاه انگلستان شد و سلسلۀ شاهان نورمان انگلستان را بنیاد نهاد. در ۱۰۷۷م روبر، پسر بزرگ ویلیام، نورماندی را از قلمرو او جدا ساخت؛ اما نورماندی و انگلستان در ۱۱۰۵م بار دیگر تحت فرمان یک پادشاه، یعنی هنری اول انگلستان درآمد. هنری دوم، پسر ماتیلدا دختر هنری اول، پس از مرگ استیون بلوایی، در ۱۱۵۴م انگلستان و نورماندی را زیر فرمان خود در آورد؛ ولی در دورۀ پادشاهی پسرش جان لکلند (جان اول انگلستان)، نورماندی به تصرف فیلیپ اوگوستوس درآمد (۱۲۰۳ـ۱۲۰۴م). نورماندی پس از آن بیش از ۲۰۰ سال بخشی از پادشاهی فرانسه بود تا این که پس از نبرد آژنکور (۱۴۱۵م) بار دیگر به تصرف انگلستان درآمد و تا ۱۴۴۹م در تصرف انگلستان ماند و سرانجام در این سال شارل هفتم فرانسه آن را برای همیشه از تصرف انگلیسی ها بیرون آورد و نورماندی بخشی از فرانسه شد. در ۱۸۷۰ بخش هایی از نورماندی به اشغال آلمانی ها درآمد. در جنگ جهانی دوم نورماندی پایگاه تدارکاتی اصلی ارتش بریتانیا بود. نورماندی در جنگ جهانی دوم، به ویژه در نبردهای ۱۹۴۴، سخت آسیب دید و بسیاری از شهرهای معروف آن مانند لوآور، کان و لیزیو چنان ویران شدند که می بایست آن ها را از نو ساخت.
نمایی از ساختمان شهرداری آلانسون، دوک نشین پیشین در شمال غربی فرانسه که اکنون به دو بخش اوت ـ نورماندی و باس ـ نورماندی (نورماندی سفلی) تقسیم شده است؛ مساحت: ۲۹,۹۰۰ کیلومتر مربع؛ جمعیت دو بخش ۳,۱۴۶,۵۰۰ نفر (۱۹۹۰). شهرهای مهم آن عبارت اند از آلانسون، بایو، کان، شربور، دیپ، دوویل، لیزیو، لوهاور (لوآور)، روآن. ازجملۀ جاذبه های جهانگردی نورماندی می توان از این ها یاد کرد: خانۀ مرمّت شده و باغ مونۀ نقاش در ژیورنی؛ جزیرۀ مون سن میشل؛ شاتو میرومنیل، زادگاه گی دو موپاسان؛ خانۀ ویکتور هوگو در ویلکیه؛ و براندی سیب کالوادوس. ناحیه ای که اکنون به نام نورماندی خوانده می شود در دورۀ رومیان نام گالیا لوگدونسیس دوم را بر خود داشت. در دورۀ شاهان فرانک بخشی از نوستری (مملکت غربی فرانک ها) را تشکیل می داد. نخستین بار وقتی نورماندی نام گرفت که شارل ابله در ۱۹۱۲ آن را به عنوان تیول ارثی به رولف یا رولو، سرکردۀ خانه به دوشان نورس، واگذاشت. یکی از نوادگان رولو به نام ویلیام دوم، پسر روبر دوم، در ۱۰۳۶م دوک نورماندی شد و در ۱۰۶۶م با فتح انگلستان، که لقب ویلیام فاتح را برایش به همراه آورد، شاه انگلستان شد و سلسلۀ شاهان نورمان انگلستان را بنیاد نهاد. در ۱۰۷۷م روبر، پسر بزرگ ویلیام، نورماندی را از قلمرو او جدا ساخت؛ اما نورماندی و انگلستان در ۱۱۰۵م بار دیگر تحت فرمان یک پادشاه، یعنی هنری اول انگلستان درآمد. هنری دوم، پسر ماتیلدا دختر هنری اول، پس از مرگ استیون بلوایی، در ۱۱۵۴م انگلستان و نورماندی را زیر فرمان خود در آورد؛ ولی در دورۀ پادشاهی پسرش جان لکلند (جان اول انگلستان)، نورماندی به تصرف فیلیپ اوگوستوس درآمد (۱۲۰۳ـ۱۲۰۴م). نورماندی پس از آن بیش از ۲۰۰ سال بخشی از پادشاهی فرانسه بود تا این که پس از نبرد آژنکور (۱۴۱۵م) بار دیگر به تصرف انگلستان درآمد و تا ۱۴۴۹م در تصرف انگلستان ماند و سرانجام در این سال شارل هفتم فرانسه آن را برای همیشه از تصرف انگلیسی ها بیرون آورد و نورماندی بخشی از فرانسه شد. در ۱۸۷۰ بخش هایی از نورماندی به اشغال آلمانی ها درآمد. در جنگ جهانی دوم نورماندی پایگاه تدارکاتی اصلی ارتش بریتانیا بود. نورماندی در جنگ جهانی دوم، به ویژه در نبردهای ۱۹۴۴، سخت آسیب دید و بسیاری از شهرهای معروف آن مانند لوآور، کان و لیزیو چنان ویران شدند که می بایست آن ها را از نو ساخت.
wikijoo: نورماندی