نورده

لغت نامه دهخدا

نورده. [ ن َ وَ دَ / دِ ] ( ن مف ) پیچیده. نوردیده. ( برهان قاطع ). تاشده. طی شده. ( ناظم الاطباء ). اسم مفعول است از نوردن. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نوردن و نوردیدن شود. || ( اِ ) قباله. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) ( جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ). سجل. ( جهانگیری ) ( رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ) :
ای به کُس خویش بر نورده نهاده
وآن همه داده به موزه و به وقایه.
کسایی ( از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
|| ضمان. ( نسخه ای از فرهنگ اسدی ). رجوع به معنی قبلی شود. || نورده پیراهن ؛ نوعی از حاشیه که گرداگرد پیراهن می دوزند.( ناظم الاطباء ). نورد. رجوع به نورد شود : و نورده جامه را برای این کفه گویند که منع کند از آنچه خطوط او به سر فرودآید. ( تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 116 ). || پیراهن. ( جهانگیری ) ( رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ). و بعضی تنه پیراهن را گفته اند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). || دخترزاده و فرزند دختر( ؟ ). ( ناظم الاطباء ). || سبت. طبقی که گل بر آن نهند و معرب آن نوردجة است. ( یادداشت مؤلف ) ( از اقرب الموارد ). بسته و دسته ای از ریاحین. ( یادداشت مؤلف ): کنثة؛ نورده که از شاخ مورْد و خلاف سازند و بر آن دسته ریاحین بندند. ( منتهی الارب ). || رده ای از دیوار: یک نورده از دیوار، یک نورد از دیوار؛ یک رده از خشت یا گل. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به نورد شود.

نورده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) نوردهنده. نوربخش :
ای نورده ستاره من
خشنودی توست چاره من.
نظامی.

فرهنگ فارسی

۱- ( اسم ) پیچیده شده نوردیده . ۲- ( اسم ) تنه پیراهن : و اصل او از کف باشدو آن منع بودو از اینجا نورده پیراهن کفه گویند... ۳- پیراهن ۴- قباله سجل.
نورد دهنده . نور بخش

فرهنگ معین

(نَ وَ دِ ) ۱ - (ص مف . ) قباله ، طومار پیچیده شده . ۲ - (اِ. ) پیراهن .

فرهنگ عمید

= نوردیده

فرهنگستان زبان و ادب

{rolled} [مهندسی مواد و متالورژی] ورق یا قطعه ای که با نَوَردکاری شکل گرفته باشد

دانشنامه عمومی

نورده شهری در شهرستان زیمتنگا در استان بام در بورکینافاسوی شمالی است و جمعیت آن ۳۰۵ نفر است.
عکس نورده
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس