[ویکی نور] «جواد نوربخش» استاد روان پزشکی دانشگاه تهران و پیر سلسله نعمت اللهی و نویسنده بود. وی در نوزدهم آذرماه 1305ش در شهر کرمان پا به عرصه وجود نهاد. به سال 1313ش پس از فراگیری قرآن کریم و دیوان حافظ در مکتب خانه، به دبستان رفت و پس از طی دوره دوازده ساله تحصیلات دبستانی و دبیرستانی در مدت ده سال، خرداد ماه 1323ش در رشته ادبی و شهریور ماه همان سال، در رشته طبیعی موفق به دریافت دیپلم گردید. سال بعد با شرکت در آزمون ورودی رشته های حقوق و پزشکی دانشگاه تهران و پذیرش در هر دو رشته، از کرمان به تهران عزیمت و در رشته پزشکی دانشگاه تهران ثبت نام نمود.
با ورود به عالم فقر و تصوف، به شوق دیدار پیر طریقت وقت، مونس علی شاه حاج میرزا عبدالحسین ذوالریاستین، به دیدار او شتافت و پس از چندی حسب الامر پیر طریقت، در خانقاه نعمت اللهی تهران ساکن گردید. با گذشت زمانی کوتاه، مسؤولیت نگه داری کتاب خانه و اداره امور خانقاه و پذیرایی از درویشان در شب های جمعه به او محول گردید و پس از چندی به مقام شیخ المشایخی سلسله نعمت اللهی منصوب شد.
پس از تکمیل دوره پزشکی، به سال 1331ش، در سمت معاون اداره بهداری به شهرستان بم اعزام و پس از چندی به ریاست بهداری منصوب گردید. همزمان، رسیدگی به دراویش نعمت اللهی نواحی همجوار را مونس علی شاه به او واگذار کرد. وی به تهیه زمین و احداث خانقاه در آن شهر اقدام نمود، که پس از تکمیل در سال 1332ش، بر دروایش سلسله نعمت اللهی وقف گردید.
با مرگ مونس علی شاه در بیست و چهارم خردادماه 1332ش و حسب وصیّت آن وی، هدایت سلسله نعمت اللهی به عهده جواد نوربخش (نورعلی شاه) سپرده شد.
او در سال 1333ش با پروانه دانشور، از نوادگان وفاعلی شاه، ازدواج کرد و به سال 1335ش پس از پایان خدمت پزشکی در شهرستان بم، به اتفاق خانواده به تهران بازگشت. با اشتغال در بیمارستان روزبه، فعالیت علمی و تخصصی او در رشته پزشکی دانشگاه تهران آغاز شد؛ پس از طی مراحل علمی، در سال 1350ش به مقام استادی تمام وقت رشته روان پزشکی دانشگاه تهران نائل و در سال 1356ش بازنشسته گشت.
طی این دوران، علاوه بر ریاست انجمن روان پزشکی- به مدت دو سال- ریاست بیمارستان روزبه و ریاست گروه روان پزشکی دانشگاه تهران را نیز عهده دار بود؛ و برای ساخت بیمارستان اوین در تهران، تلاش نمود. از سال 1331ش به بعد، افزون بر خدمات پزشکی و روان پزشکی، آثار و تألیفات و نتایج تحقیقات چندی در زمینه علم روان پزشکی نیز از او انتشار یافته است.
با ورود به عالم فقر و تصوف، به شوق دیدار پیر طریقت وقت، مونس علی شاه حاج میرزا عبدالحسین ذوالریاستین، به دیدار او شتافت و پس از چندی حسب الامر پیر طریقت، در خانقاه نعمت اللهی تهران ساکن گردید. با گذشت زمانی کوتاه، مسؤولیت نگه داری کتاب خانه و اداره امور خانقاه و پذیرایی از درویشان در شب های جمعه به او محول گردید و پس از چندی به مقام شیخ المشایخی سلسله نعمت اللهی منصوب شد.
پس از تکمیل دوره پزشکی، به سال 1331ش، در سمت معاون اداره بهداری به شهرستان بم اعزام و پس از چندی به ریاست بهداری منصوب گردید. همزمان، رسیدگی به دراویش نعمت اللهی نواحی همجوار را مونس علی شاه به او واگذار کرد. وی به تهیه زمین و احداث خانقاه در آن شهر اقدام نمود، که پس از تکمیل در سال 1332ش، بر دروایش سلسله نعمت اللهی وقف گردید.
با مرگ مونس علی شاه در بیست و چهارم خردادماه 1332ش و حسب وصیّت آن وی، هدایت سلسله نعمت اللهی به عهده جواد نوربخش (نورعلی شاه) سپرده شد.
او در سال 1333ش با پروانه دانشور، از نوادگان وفاعلی شاه، ازدواج کرد و به سال 1335ش پس از پایان خدمت پزشکی در شهرستان بم، به اتفاق خانواده به تهران بازگشت. با اشتغال در بیمارستان روزبه، فعالیت علمی و تخصصی او در رشته پزشکی دانشگاه تهران آغاز شد؛ پس از طی مراحل علمی، در سال 1350ش به مقام استادی تمام وقت رشته روان پزشکی دانشگاه تهران نائل و در سال 1356ش بازنشسته گشت.
طی این دوران، علاوه بر ریاست انجمن روان پزشکی- به مدت دو سال- ریاست بیمارستان روزبه و ریاست گروه روان پزشکی دانشگاه تهران را نیز عهده دار بود؛ و برای ساخت بیمارستان اوین در تهران، تلاش نمود. از سال 1331ش به بعد، افزون بر خدمات پزشکی و روان پزشکی، آثار و تألیفات و نتایج تحقیقات چندی در زمینه علم روان پزشکی نیز از او انتشار یافته است.
wikinoor: نوربخش،_جواد