نوراگه ( nuraghe ) نوع اصلی از بناهای خرسنگی باستانی در جزیره ساردنی ایتالیا است، که به احتمال زیاد در عصر نوراگی بین سال های ۱۹۰۰–۷۳۰ پیش از میلاد ساخته شده اند. این سازه ها امروز به نماد ساردینی و فرهنگ متمایز آن تبدیل شده اند. این بناها از بلوک های سنگی که بدون ملات بر روی هم چیده شده اند تشکیل شده و برج هایی تا ارتفاع ۱۹ متر هم با آن ها ساخته شده است. این سازه ها شاید پناهگاه ساردنی های باستان در مواقع اضطراری بوده باشد. گاه در اطراف نوراگه ها روستایی نیز وجود داشته است.
نوراگه ها بیشتر به شکل برج هستند و در عصر برنز در ساردنی ساخته شده اند و تاکنون مهم ترین میراث باستان شناسی این جزیره به شمار می آیند. برآورد می شود که بیش از ۶۵۰۰ نوراگه در این جزیره ساخته شده است. نوراگه ها در اندازه ها و انواع گوناگون وجود دارند. برج های تکی نوراگه در پایین پهن تر هستند و در بالا باریک تر می شوند و گاه سکویی نیز در کنار آن ها وجود دارد. در برخی مکان ها چندین برج نوراگه در کنار هم ساخته شده یا مجتمع هایی از نوراگه ها بنیاد شده است به ویژه در مرکز ساردنی هنوز نوراگه های زیادی یافت می شود برای مثال در غارهای بزرگ کوهستان تیسکالی.
به ساکنان ساردنی در زمان نوراگه ها، نوراگیان گفته می شود و نوراگیان خود از اقوام مختلفی تشکیل می شدند که هر یک رهبر خود را داشت و اغلب در میان این اقوام جنگ و جدال برقرار بود.
بهترین نوراگه شناخته شده که هنوز هم دیده می شود نوراگه سو نوراگی دی بارومینی[ ۱] است که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شده است. لوسا در آباسانتا، سا کورونا آرابیو، سانتو آنتینه ته تورالبا و پالماورا در آلگرو از دیگر نوراگه های معروف هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنوراگه ها بیشتر به شکل برج هستند و در عصر برنز در ساردنی ساخته شده اند و تاکنون مهم ترین میراث باستان شناسی این جزیره به شمار می آیند. برآورد می شود که بیش از ۶۵۰۰ نوراگه در این جزیره ساخته شده است. نوراگه ها در اندازه ها و انواع گوناگون وجود دارند. برج های تکی نوراگه در پایین پهن تر هستند و در بالا باریک تر می شوند و گاه سکویی نیز در کنار آن ها وجود دارد. در برخی مکان ها چندین برج نوراگه در کنار هم ساخته شده یا مجتمع هایی از نوراگه ها بنیاد شده است به ویژه در مرکز ساردنی هنوز نوراگه های زیادی یافت می شود برای مثال در غارهای بزرگ کوهستان تیسکالی.
به ساکنان ساردنی در زمان نوراگه ها، نوراگیان گفته می شود و نوراگیان خود از اقوام مختلفی تشکیل می شدند که هر یک رهبر خود را داشت و اغلب در میان این اقوام جنگ و جدال برقرار بود.
بهترین نوراگه شناخته شده که هنوز هم دیده می شود نوراگه سو نوراگی دی بارومینی[ ۱] است که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شده است. لوسا در آباسانتا، سا کورونا آرابیو، سانتو آنتینه ته تورالبا و پالماورا در آلگرو از دیگر نوراگه های معروف هستند.
wiki: نوراگه