نورالله اصفهانی

[ویکی فقه] در ۱۲۷۸ ق. پنجمین فرزند آقا محمد باقر مسجد شاهی (فقیه نامور اصفهان) دیده به جهان گشود و خاندان رازی را در شادمانی فرو برد. مجتهد گرانپایه شهر، نوزاد نیکبخت این سال را مهدی نامید. مهدی که بعدها به «نورالله» شهرت یافت در سایه عنایتهای ربّانی روزگار کودکی را پشت سرگذاشت و رفته رفته در شمار دانش‎آموزان جای گرفت او از محضر ملا محمد نقنه ای بهره برد و سپس در محفل علمی پدر حضور یافت. مهدی در ۱۲۹۵ ق. راه عراق پیش گرفت تا اندوخته‎های علمی‎اش را ژرفا بخشد و تجربه‎های عرفانی‎اش را به کمال رساند. او چندی در نجف اقامت گزید و سرانجام مراد خویش را در سامرّا یافت. به آن دیار الهی کوچید و در شمار شاگردان مرجع پاک رأی شیعه حضرت آیة الله میرزا محمد حسن شیرازی جای گرفت. سرور دانش پژوهان اصفهان در این شهر از محضر فقیه فرزانه حضرت حاج میرزا حبیب الله رشتی نیز کامیاب شد و تا ۱۲۹۹ ق. در حریم ملکوتی کاظمین به دانش اندوزی پرداخت. در ماههای پایانی این سال برادر ارجمندش آقا محمد تقی همراه گروهی از مؤمنان و دانشوران ایرانی در راه زیارت خانه خدا به سامرا رسیدند نورالله فرصت را غنیمت شمرد و در رکاب برادر مجتهدش رهسپار حجاز شد.