نوخیز

لغت نامه دهخدا

نوخیز. [ ن َ / نُو ] ( نف مرکب ) نوبرآمده. تازه. نازک. ( ناظم الاطباء ). نوخاسته. ( فرهنگ فارسی معین ) :
دو پستان چون دو سیمین نار نوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.
نظامی.
سیرابی سبزه های نوخیز
از لؤلؤِ تر زمردانگیز.
نظامی.
مکش بر کهن شاخ نوخیز را
کز این کشت شیرویه پرویز را.
نظامی.
|| بدیع :
نوآیین پرده ای بینی دلاویز
نوای او نوازشهای نوخیز.
نظامی.
|| نوبالیده. خرد :
گرچه نوخیز و نوگرفت بود
بط کشتی طلب شگفت بود.
سنایی.

فرهنگ فارسی

نوخاسته، تازه بر آمده، نهال تازه ونازک
( صفت ) نوخاسته .

فرهنگ عمید

۱. نوخاسته، تازه برآمده.
۲. (زیست شناسی ) نهال تازه و نازک.

پیشنهاد کاربران

بپرس