نوتوماسْ گَرایی (Neo-Thomism)
(یا: نوتومیسم؛ نئوتومیسم) جنبشی فکری در فلسفه و الهیات غرب که نقطۀ آغاز آن فتوای پاپ لئوی سیزدهم (۱۸۷۹) بود. او در این فتوا توماس آکوئیناس را نگاهبان الهیات کاتولیکی معرفی کرده بود. در ۱۸۸۹ مؤسسه ای فلسفی در لووَن بلژیک تأسیس شد که مرکز جهانی نوتومیسم به حساب می آمد. ماریتن و ژیلسون در فرانسه، ریمکر در بلژیک، جی وُتر در اتریش و فردریک کاپلستون، نویسندۀ انگلیسی تاریخ فلسفه (۹ جلد)، از نوتومیست های مشهور بودند. نوتومیست ها فلسفه را در خدمت الهیات قرار می دهند. آن ها هستی محض، چونان عنصری روحانی و الهی و نخستین، را برترین واقعیت می شمارند و جهان مادی را ثانوی و مشتق از آن می دانند. خدا نخستین علت هستی و نخستین بنیان همۀ مقولات فلسفی است. نوتومیسم به مشیت در تاریخ معتقد است و واژگان فلسفی آن آمیزه ای است از مفاهیم و اصول فلسفۀ توماس و مفاهیم موجود در ایدئالیسم فلسفی کانت، شلینگ و هگل.
(یا: نوتومیسم؛ نئوتومیسم) جنبشی فکری در فلسفه و الهیات غرب که نقطۀ آغاز آن فتوای پاپ لئوی سیزدهم (۱۸۷۹) بود. او در این فتوا توماس آکوئیناس را نگاهبان الهیات کاتولیکی معرفی کرده بود. در ۱۸۸۹ مؤسسه ای فلسفی در لووَن بلژیک تأسیس شد که مرکز جهانی نوتومیسم به حساب می آمد. ماریتن و ژیلسون در فرانسه، ریمکر در بلژیک، جی وُتر در اتریش و فردریک کاپلستون، نویسندۀ انگلیسی تاریخ فلسفه (۹ جلد)، از نوتومیست های مشهور بودند. نوتومیست ها فلسفه را در خدمت الهیات قرار می دهند. آن ها هستی محض، چونان عنصری روحانی و الهی و نخستین، را برترین واقعیت می شمارند و جهان مادی را ثانوی و مشتق از آن می دانند. خدا نخستین علت هستی و نخستین بنیان همۀ مقولات فلسفی است. نوتومیسم به مشیت در تاریخ معتقد است و واژگان فلسفی آن آمیزه ای است از مفاهیم و اصول فلسفۀ توماس و مفاهیم موجود در ایدئالیسم فلسفی کانت، شلینگ و هگل.
wikijoo: نوتوماس_گرایی