نوبختی حسن بن موسی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] حسن بن موسی نوبختی، (م 302 یا 310ق)، بزرگ ترین شخصیت شیعه در قرن سوم و چهارم هجری در نجوم، فلسفه، کلام و ترجمه است.
جد او که مؤسس خاندان نوبختیان بود، «نوبخت» نام داشت که یک منجم زرتشتی ایرانی و از تبار گیوین گودرز بوده که در زمان منصور دوانیقی به اسلام گراییده است.
این خانواده شیعی، ده ها سال به اشاعه و ترویج دانش فلسفه، فقه، نجوم، طب و ادب اشتغال داشتند و از میان این خاندان، دانشمندان نامی، اخترشناسان زبردست و فقهای برجسته ای برخاسته اند که یکی از آنان «حسین بن روح نوبختی» نایب حضرت مهدی(عج) می باشد. خاندان نوبخت تا اوایل قرن پنجم در آسمان علم کلام و حدیث و ادب، شعر و نجوم درخشیدند.
حسن بن موسی، از درخشان ترین چهره های این خاندان و دانشمندی مبرز در فلسفه و کلام امامیه و از ارکان ترقی فکری و علمی آن عصر به شمار می رفته است.
به گفته سید بن طاووس، او عالم به دانش نجوم و در این علم، امام و پیشوا بوده و کتاب «الرصد علی بطلمیوس» را به نگارش درآورده است.
وی در مباحث کلامی و فلسفی بر هم قطارانش برتری داشت. همواره عده ای از مترجمان کتب فلسفی، در نزد او گرد می آمدند.

پیشنهاد کاربران

بپرس