نوبتگه

لغت نامه دهخدا

نوبتگه. [ ن َ / نُو ب َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نوبتگاه. رجوع به نوبت گاه شود :
به نوبتگه شه دوهندوی بام
یکی مقبل و دیگر اقبال نام.
نظامی.
همان نوبت پاس در صبح و شام
ز نوبتگه او برآورد نام.
نظامی.
به نوبتگه شاه بردندشان
به سرهنگ نوبت سپردندشان.
نظامی.

پیشنهاد کاربران

نوبتگاه
محل اتراق
محل اردو
بارگاه
درگاه
به نوبت گه شاه نشتافتند
سر از خدمت بارگه تافتند
✏ �نظامی�