نواله خوردن. [ ن َ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) لقمه خوردن : گوینده چو دید کآن جوانمردبی دوست نواله ای نمی خورد.نظامی.مجنون که ز نوش بود بی بهرمی خورد نواله های چون زهر.نظامی.رجوع به نواله شود. || نصیب بردن. لفت ولیس کردن.حیف ومیل کردن : نز هیچ عمل نواله ای خوردم نز هیچ قباله باقیی دارم.مسعودسعد.