نوافذ

لغت نامه دهخدا

نوافذ. [ ن َ ف ِ ] ( ع اِ ) ج ِ نافذة. رجوع به نافذة شود. || هر سوراخ که بدان نفس را سرور یا غم رسد همچو سوراخ گوش و بینی و دهن و سوراخ دبر. ( منتهی الارب ). هر شکاف یا سوراخی در بدن انسان چون دهن و بینی. ( المنجد ). || ج ِ نافذ. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) جمع نافذه .

پیشنهاد کاربران

بپرس