نواشه. [ ن َ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) فرزند فرزند. ( فرهنگ اسدی ص 505 ). رجوع به نواسه شود. || گِل و دوغابی که در پی های عمارت می ریزند. ( ناظم الاطباء ).
