نواسیر

لغت نامه دهخدا

نواسیر. [ ن َ ] ( اِ ) ریش کهنه روان که بیشتر در حوالی ماق چشم و حوالی مقعده و بن دندان پیدا گردد. ( ناظم الاطباء ).

نواسیر. [ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ ناسور. رجوع به ناسور شود.

فرهنگ عمید

= ناسور

پیشنهاد کاربران

بپرس