نوادر

/navAder/

لغت نامه دهخدا

نوادر. [ ن َ دِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ نادرة. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). و جمع نادر است. ( منتهی الارب ). و در فارسی گاه آن را به نوادرها جمع بسته اند. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نادر و نادرة و نادره شود : ونوادر و عجایب بود که وی را افتاده در روزگار پدرش.( تاریخ بیهقی ص 104 ). پس از این سخن ها نبشته آید که در هر فصل از چنین فصول بسیار نوادر و عجایب حاصل شود. ( تاریخ بیهقی ص 194 ). این قصه به پایان آمد و ازنوادر و عجایب ِ بسیار خالی نیست. ( تاریخ بیهقی ص 205 ). و دریای ساوه خشک شد و چند نوادر پدید آمد. ( فارسنامه ابن بلخی ص 97 ). و این از نوادر است کی گویند کی کجاست کی درختان خرما در چاه کارند. ( فارسنامه ابن بلخی ص 140 ). و در کتاب لطایف الاَّداب از مصنفات عتبی نوادر اخبار... او بعضی مسطور است. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 250 ). کلمه ای چند به طریق اختصار از نوادر وامثال و شعر... در این کتاب درج کردیم. ( گلستان ).
- نوادرالکلام ؛ سخن که از جمهور به طرز شذوذ و گاهی وقوع یابد. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

جمع نادره
( صفت ) جمع نادره : شیرینی لطفش از نوادر زیبایی وصفش از غرایب . ( انوری .مد.۳۴ ) توضیح در فارسی به [ نوادرها] جمع بسته شده .

فرهنگ معین

(نَ دِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ نادره ، چیزهای کمیاب و نادر.

فرهنگ عمید

= نادره
* نوادر کلام: کلمات نغز و فصیح.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] نوادر، بابی از کتب حدیثی است که شامل روایات محدود و اندک با موضوعات متعدد بوده و نمی توان باب خاصی را به آن ها اختصاص داد.
«نوادر» جمع «نادر» دارای دو معنی است؛ نخستین معنی که صحیح نیز می باشد، هر کتاب یا باب حدیثی است که شامل تعداد روایات محدود و اندک است، ولی دارای موضوعات متعدّد که نمی توان باب خاصی را به آن ها اختصاص داد، مانند: باب النوادر از کتاب «فضل القرآن» در کتاب کافی که شامل ۲۸ روایت است که برخی از آن ها صحیح و بسیار معتبر است. مامقانی نیز به نقل از مولی وحید می گوید:«و امّا النوادر فالظاهر انّه ما اجتمع فیه احادیث لا تنضبط فی بابٍ لقلّته بأن یکون واحداً او متعدّداً لکن یکون قلیلاً جداً».
معنای دیگر
و گاهی هم نوادر به معنی روایتی است که راوی حدیث، آن ها را از طریق غیر معروف و مشهور نقل می کند.علاّمه مامقانی می گوید: این که برخی فکر کرده اند که مقصود از «نوادر» روایاتی است که روایت آن کم و عمل به آن به ندرت واقع می شود، یک اشتباه است و منشأ آن خلط بین نوادر و حدیث شاذ است؛ زیرا برخی از روایات در باب نوادر، شیوع روایی و عملی دارد. و لذا کتاب «نوادرالحکمه» از محمد بن احمد یحیی، ارزشمند و مورد مدح شیخ صدوق واقع شده است.
عناوین مرتبط
اصطلاحات رایج محدثان؛محدثان شیعه؛ اصطلاحات حدیثی.

[ویکی اهل البیت] نوادر نامی است عام برای پاره ای از تالیفات. از کتابهائی که با این عنوان مشهور هستند موارد زیر را می توان نام برد: 1. نوادر راوندی 2. نوادر اشعری 3. نوادر فیض کاشانی

پیشنهاد کاربران

بپرس