نوا پیشه

لغت نامه دهخدا

نواپیشه. [ ن َ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) نواگر. نواپرداز. سرودگوی و نوازنده. مغنی. مطرب :
نواپیشگان برگرفتند رود
همه جام می داد جان را درود.
اسدی.

فرهنگ فارسی

نواگر ٠ نوا پرداز ٠ سرود گوی و نوازنده مغنی مطرب ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس