نو خانه

لغت نامه دهخدا

نوخانه. [ ن َ / نُو ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) نومنزل. که خانه نو خریده است و به تازگی در آن سکنی گزیده است. که به تازگی خانه به خانه شده است.

/noo Khaane/ خانه ی تو

به کسی میگن نو خانه که نازه ازدواج کرده و به خانه ی خودش رفته.
اوایل ازدواج.
ما تازه نو خانه ( نَوخَنَه ) شده بودیم که این اتفاق افتاد. . .