نهیب زدن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) نهیب زدن به ( بر ) کسی . فریاد کشیدن بسوی او .

شُرُقنیدِن؛ شُکنیدِن؛ شُکِستِن؛ شُینیدن؛ راقنیدِن؛ قُرُمنیدِن؛ نقبه دادِن

تشر

در گویش بانشی: نیهیب دادن

تشر زدن، تندی کردن ، دعوا کردن

هی زدن
تشر زدن
پرخاش کردن
عتاب کردن
توپیدن
فریاد زدن بر سر کسی
هشدار دادن

تشر زدن

( Shout at ( sb

اهابت