نهی نفسی

[ویکی فقه] نهی نفسی، نهی از چیزی به خاطر مبغوضیت ذاتیِ آن است.
نهی نفسی، مقابل نهی غیری، نهیی است که به سبب مفسده موجود در متعلق آن، به آن تعلق گرفته است. بنابراین، نهی نفسی، مبغوضیت متعلق خود را نزد مولا کشف می کند، مانند: «لا تشرب الخمر» که نهی به طور مستقل به خمر تعلق گرفته است.