در سال ۱۹۸۶، ۱۸۶ عضو جمعیت های صلیب سرخ و هلال احمر، کمیته بین المللی صلیب سرخ و فدراسیون بین المللی جمعیت های صلیب سرخ و هلال احمر گردهم آمدند و نهضت بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر را پایه گذاری کردند. [ ۴] [ ۵]
کنفرانس جهانی صلیب سرخ و هلال احمر معمولاً هر ۴ سال یکبار تشکیل می شود و قوانین و آیین نامه های مربوط به نهضت بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر پس از سال ۱۹۸۶ ( کنفرانس ۲۵ام در ژنو ) دو بار دیگر در سالهای ۱۹۹۵ ( کنفرانس ۲۶ام ) و ۲۰۰۶ ( کنفرانس ۲۹ام ) تمدید و تصویب گردید.
صلیب سرخ و هلال احمر مجموعه ای از سازمان های با اهداف و اساسنامه مشترک می باشد که در بیش از ۱۹۰ کشور دنیا نمایندگی های بومی دارند و به صورت بین المللی عمل می کنند.
• انسانیت
• بی غرضی
• بی طرفی
• استقلال
• خدمات داوطلبانه
• وحدت
• جهانی بودن
• برقراری صلح
• تفاهم و دوستی میان ملت ها و مذاهب
• تسکین آلام بشری
• تأمین احترام انسان ها
• حمایت از زندگی و سلامت انسان ها بدون در نظر گرفتن هیچ گونه تبعیض میان آنها
• کمیته بین المللی با اهداف انسان دوستانه در زمان جنگ شامل ۲۵ نمایندهٔ سوئیسی.
• فدراسیون بین المللی با هدف ارتباط و هماهنگی میان جمعیت های ملی و کمک رسانی به آسیب دیدگان حوادث و بلایای طبیعی.
• جمعیت های ملی با هدف حمایت از آسیب دیدگان بلایای طبیعی و درگیری های نظامی.
• نهادها شامل کنفرانس، شورای نمایندگان و کمیسیون دائمی.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نشان جمعیت شیر و خورشید سرخ به ایران تعلق گرفت که علیرغم جایگزینی آن با نشان هلال احمر همچنان امتیاز آن به ایران تعلق دارد. در۲۳ ژوئیه ۲۰۰۰ جمهوری اسلامی ایران به دولت سوئیس اعلام داشت که حق این را محفوظ می دارد که هر گاه که بخواهد از نشان شیر و خورشید سرخ دوباره استفاده کند و از وزارت خارجه سوئیس درخواست کرد که دولت سوئیس، دیگر کشورهای عضو کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ از تصمیم جمهوری اسلامی ایران آگاه سازد. [ ۶]
پس از ناکام ماندن درخواست اسرائیل برای ثبت ستاره داوود سرخ [ ۷] در کنفرانس جهانی صلیب سرخ سال ۱۹۴۹، با پیگیری های آن دولت و با توجه به عدم تمایل بعضی کشورهای غیر مسیحی و غیر مسلمان در استفاده از نشان های صلیب سرخ و هلال احمر، کنوانسیون ژنو در سال ۲۰۰۵ «پروتکل سوم الحاقی» را به منظور اصلاح در آیین نامه نهضت جهانی صلیب سرخ و هلال احمر به تصویب رساند. این پروتکل در سال ۲۰۰۶ در ۲۹امین کنفرانس جهانی صلیب سرخ و هلال احمر به تصویب رسید و بدین ترتیب راه حلی برای این مشکل دیرینه یافت و نشان سومی به نام بلور سرخ را به دو نشان قبلی اضافه نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنفرانس جهانی صلیب سرخ و هلال احمر معمولاً هر ۴ سال یکبار تشکیل می شود و قوانین و آیین نامه های مربوط به نهضت بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر پس از سال ۱۹۸۶ ( کنفرانس ۲۵ام در ژنو ) دو بار دیگر در سالهای ۱۹۹۵ ( کنفرانس ۲۶ام ) و ۲۰۰۶ ( کنفرانس ۲۹ام ) تمدید و تصویب گردید.
صلیب سرخ و هلال احمر مجموعه ای از سازمان های با اهداف و اساسنامه مشترک می باشد که در بیش از ۱۹۰ کشور دنیا نمایندگی های بومی دارند و به صورت بین المللی عمل می کنند.
• انسانیت
• بی غرضی
• بی طرفی
• استقلال
• خدمات داوطلبانه
• وحدت
• جهانی بودن
• برقراری صلح
• تفاهم و دوستی میان ملت ها و مذاهب
• تسکین آلام بشری
• تأمین احترام انسان ها
• حمایت از زندگی و سلامت انسان ها بدون در نظر گرفتن هیچ گونه تبعیض میان آنها
• کمیته بین المللی با اهداف انسان دوستانه در زمان جنگ شامل ۲۵ نمایندهٔ سوئیسی.
• فدراسیون بین المللی با هدف ارتباط و هماهنگی میان جمعیت های ملی و کمک رسانی به آسیب دیدگان حوادث و بلایای طبیعی.
• جمعیت های ملی با هدف حمایت از آسیب دیدگان بلایای طبیعی و درگیری های نظامی.
• نهادها شامل کنفرانس، شورای نمایندگان و کمیسیون دائمی.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نشان جمعیت شیر و خورشید سرخ به ایران تعلق گرفت که علیرغم جایگزینی آن با نشان هلال احمر همچنان امتیاز آن به ایران تعلق دارد. در۲۳ ژوئیه ۲۰۰۰ جمهوری اسلامی ایران به دولت سوئیس اعلام داشت که حق این را محفوظ می دارد که هر گاه که بخواهد از نشان شیر و خورشید سرخ دوباره استفاده کند و از وزارت خارجه سوئیس درخواست کرد که دولت سوئیس، دیگر کشورهای عضو کنوانسیون ژنو ۱۹۴۹ از تصمیم جمهوری اسلامی ایران آگاه سازد. [ ۶]
پس از ناکام ماندن درخواست اسرائیل برای ثبت ستاره داوود سرخ [ ۷] در کنفرانس جهانی صلیب سرخ سال ۱۹۴۹، با پیگیری های آن دولت و با توجه به عدم تمایل بعضی کشورهای غیر مسیحی و غیر مسلمان در استفاده از نشان های صلیب سرخ و هلال احمر، کنوانسیون ژنو در سال ۲۰۰۵ «پروتکل سوم الحاقی» را به منظور اصلاح در آیین نامه نهضت جهانی صلیب سرخ و هلال احمر به تصویب رساند. این پروتکل در سال ۲۰۰۶ در ۲۹امین کنفرانس جهانی صلیب سرخ و هلال احمر به تصویب رسید و بدین ترتیب راه حلی برای این مشکل دیرینه یافت و نشان سومی به نام بلور سرخ را به دو نشان قبلی اضافه نمود.
