نهس
لغت نامه دهخدا
نهس. [ ن ُ هََ ] ( ع اِ ) مرغی است که گنجشک را شکار کند. ( منتهی الارب ). پرنده ای است شبیه صرد، جز اینکه ملمع نیست . دُمش را تکان می دهد و گنجشکان را شکار می کند، و گفته اند نهس گونه ای از صرد است و او را از آن روی نهس گفته اند که گوشت را به نیش می کند و می گزد. ( از اقرب الموارد ). پرنده سخت منقار و کله گنده ای است که در گورستان مأوی کند. ( از متن اللغة ). ج ، نهسان.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید