نهبره
لغت نامه دهخدا
نهبرة. [ ن ُ ب ُ رَ ] ( ع اِ ) جای هلاک. ( منتهی الارب ). مهلکه. نهبور. نهبورة. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). ج ، نهابر، نهابیر. || زمین بلند. ( منتهی الارب ). آن قسمت از زمین که اشراف دارد. نهبور. نهبورة. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). ج ، نهابر، نهابیر. || کوه ریگ یا مغاک میان پشته ها. نهبورة. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، نهابر، نهابیر. رجوع به نهابر و نهابیر شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید