نهانکار. [ ن ِ / ن َ ] ( ص مرکب ) که پنهان از چشم دیگران کاری کند. که اعمال خویش از انظار پوشیده دارد. کنایه از ریاکار : محرم از بهر نهانکاران به کار آید حریف ما که پیدا می خوریم از کار محرم فارغیم.
خاقانی.
فرهنگ فارسی
که پنهان از چشم دیگران کاری کند ٠ که اعمال خویش از انظار پوشیده دارد ٠ کنایه از ریا کار
