نهالگه. [ ن ِ / ن َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نهالگاه. شکارگاه. کمین گاه صیاد. ( برهان قاطع ). و آن زمینی است که بکنند و در آن نشسته خود را پنهان کنند چون شکار بگذرد بر او تیر اندازند. ( انجمن آرا ) : به کوه برشد و اندر نهالگه بنشست خدنگ پیش بزه کرد همچو چرخ بچنگ.