حسین نهال آتسیز ( به ترکی استانبولی: Hüseyin Nihâl Atsız ) ( زاده ۱۲ ژانویه ۱۹۰۵ ژانویه - مرگ ۱۱ دسامتر ۱۹۷۵ ) ملی گرا، نویسنده، رمان نویس، شاعر و فیلسوف ترکیه بود. نیهال آتسیز خود را نژادپرست می دانست و یکی از طرفداران پرشور پان ترکیسم و پان تورانیسم بود و از آنجاییکه افکار یهودستیزانه نیز داشت با نازیسم همذات پنداری می کرد. او از اسلام متنفر بود و گفت اسلام در ترکیه جایی ندارد. او بیش از ۳۰ عنوان کتاب و مقاله متعدد نوشته است و از مخالفان قوی دولت عصمت اینونو بود که او را برای همکاری با کمونیست ها شماتت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
نهال آتسیز در ۱۲ ژانویه ۱۹۰۵ در کاسیم پاشا، استانبول متولد شد. پدر او فرمانده نیروی دریایی و مادرش فاتما زهره، دختر فرمانده نیروی دریایی عثمانی بود.
آتسیز تمام زندگی خود را به فرزندان خود و به ویژه به محبوب ترین نوه خود ماویس آتسیز ( دختر کانیا آتسیز ) اختصاص داد. دختر بزرگ نیهال آتسیز او را شخصی مهربان و گشاده با بچه ها به یاد می آورد ( در اوقات آزاد او همیشه زمان خود را به خواندن داستان و آموزش نوه هایش اختصاص می داد ) .
او در ابتدا در دانشکده پزشکی مشغول به تحصیل شد، اما به دلیل عقاید و فعالیت های افراطی ملی گرایانه اخراج شد. سپس در کالج معلمان استانبول و دانشکده ادبیات استانبول تحصیل کرد و در سال ۱۹۳۰ فارغ التحصیل شد. سپس دستیار پروفسور فوات کوپرولو در دانشگاه استانبول شد. او به دلیل به چالش کشیدن پایان نامه تاریخچه ترکیه از دانشگاه اخراج شد. سپس به تدریس در دبیرستان های مختلف مشغول شده و از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۹ به عنوان محقق در کتابخانه سلیمانیه کار می کند. پس از بازنشستگی در سال ۱۹۶۹، او همچنان به انتشار مقالاتش در مجله اوتوکن ادامه می دهد.
آتسیز ناشر مجلات متعددی بود. اولین مجله او آتسیز نام داشت که از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۲ منتشر می شد. او همچنین اورهان را از ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴ و دوباره از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۴ منتشر می کرد. اورکون برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ منتشر شد. آخرین مجلات اوتوکن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۵ منتشر شد.
آتسیز چندین مقالهٔ علمی دربارهٔ ادبیات و تاریخ عثمانی منتشر کرده است. مقالات او در مورد تاریخ، جمع آوری و در کتابی تحت عنوان گفتارهایی در تاریخ ترکیهمنتشر شده اند. او چندین سال به عنوان معلم ادبیات تیز خدمت کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
نهال آتسیز در ۱۲ ژانویه ۱۹۰۵ در کاسیم پاشا، استانبول متولد شد. پدر او فرمانده نیروی دریایی و مادرش فاتما زهره، دختر فرمانده نیروی دریایی عثمانی بود.
آتسیز تمام زندگی خود را به فرزندان خود و به ویژه به محبوب ترین نوه خود ماویس آتسیز ( دختر کانیا آتسیز ) اختصاص داد. دختر بزرگ نیهال آتسیز او را شخصی مهربان و گشاده با بچه ها به یاد می آورد ( در اوقات آزاد او همیشه زمان خود را به خواندن داستان و آموزش نوه هایش اختصاص می داد ) .
او در ابتدا در دانشکده پزشکی مشغول به تحصیل شد، اما به دلیل عقاید و فعالیت های افراطی ملی گرایانه اخراج شد. سپس در کالج معلمان استانبول و دانشکده ادبیات استانبول تحصیل کرد و در سال ۱۹۳۰ فارغ التحصیل شد. سپس دستیار پروفسور فوات کوپرولو در دانشگاه استانبول شد. او به دلیل به چالش کشیدن پایان نامه تاریخچه ترکیه از دانشگاه اخراج شد. سپس به تدریس در دبیرستان های مختلف مشغول شده و از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۹ به عنوان محقق در کتابخانه سلیمانیه کار می کند. پس از بازنشستگی در سال ۱۹۶۹، او همچنان به انتشار مقالاتش در مجله اوتوکن ادامه می دهد.
آتسیز ناشر مجلات متعددی بود. اولین مجله او آتسیز نام داشت که از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۲ منتشر می شد. او همچنین اورهان را از ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴ و دوباره از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۴ منتشر می کرد. اورکون برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ منتشر شد. آخرین مجلات اوتوکن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۵ منتشر شد.
آتسیز چندین مقالهٔ علمی دربارهٔ ادبیات و تاریخ عثمانی منتشر کرده است. مقالات او در مورد تاریخ، جمع آوری و در کتابی تحت عنوان گفتارهایی در تاریخ ترکیهمنتشر شده اند. او چندین سال به عنوان معلم ادبیات تیز خدمت کرده است.
