نهارخوری. [ ن َ خوَ / خ ُ ] ( اِ مرکب ) سفره خانه. اطاقی که مخصوص صرف غذا است. || میان منزلی برای صرف طعام روز. منزل های موقت طول راه برای خوردن نهار و آسایش مدت کوتاه. ( یادداشت مؤلف ). || ظرف مسین بزرگ که در و سرپوش مسین دارد ودر آن پلو و چلو کنند برای همراه بردن از منزلی به منزل دیگر در سفر. قابلمه بزرگ. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
خوردن غذای ظهر . یا اطاق ( سالن ) نهار خوری ( اطاق ) .
