نهاد کتابخانه های عمومی کشور براساس قانون تأسیس و نحوه اداره کتابخانه های عمومی مصوب ۱۳۸۲ متولی قانونی اداره کتابخانه های عمومی در ایران است. [ ۱] پیش از تصویب این قانون کتابخانه های عمومی کشور تحت عنوان هیئت امنای کتابخانه های عمومی کشور زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اداره می شد اما بعد از تصویب این قانون نهاد کتابخانه های عمومی به صورت نهاد عمومی غیردولتی و مستقل آغاز به فعالیت کرد.
بر اساس این قانون، غیر از هفت کتابخانه که در تبصره ۲ ماده ۱۱ استثنا شده اند، هر کتابخانه ای که می خواهد به عنوان «کتابخانه عمومی» در ایران فعالیت کند، باید زیر نظر نهاد کتابخانه های عمومی کشور و مطابق با این قانون اداره شود. هفت استثناء این قانون عبارتند از: کتابخانه ملی، کتابخانه آستان قدس رضوی، کتابخانه آستان حضرت معصومه ( س ) ، کتابخانه آستان حضرت عبدالعظیم ( ع ) ، کتابخانه آستان احمدبن موسی ( ع ) ( شاه چراغ شیراز ) ، کتابخانه آیت الله العظمی مرعشی نجفی و کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
عنوان رسمی نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای محافل بین المللی Iran Public Libraries Foundation است.
این قانون بعد از تصویب لایحه شماره ۳۶۳۰۲/۲۵۸۸۲ مورخ ۲۸/۷/۱۳۸۱ دولت در مورد تأسیس و نحوه اداره کتابخانه های عمومی در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ ۱۷/۱۲/۱۳۸۲ مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۸۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است. [ ۱] بر اساس این قانون تأسیس، ساخت، تجهیز و بازسازی، توسعه، مدیریت، نظارت و سایر امور کتابخانه های عمومی در سراسر کشور به موجب این قانون انجام می شود.
بر اساس ماده ۲ این قانون هیئت امنا کتابخانه با ترکیب زیر شکل می گیرد:[ ۱]
الف - وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ( رئیس هیئت امناء ) .
ب - رئیس شورای عالی استان ها.
ج - معاون ذیربط از سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور.
د - یک عضو از کمیسیون فرهنگی به پیشنهاد آن کمیسیون و تصویب مجلس شورای اسلامی به عنوان ناظر.
ه - رئیس کتابخانه ملی ایران.
و - پنج نفر از صاحب نظران و شخصیت های علمی فرهنگی کشور که حداقل دو نفر آنان را بانوان تشکیل دهند به پیشنهاد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و با حکم رئیس جمهور برای مدت چهارسال انتخاب می شوند که یک نفر از آنان به انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان دبیرکل هیئت امناء مسئولیت اداره امور دبیرخانه را به عهده خواهد داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس این قانون، غیر از هفت کتابخانه که در تبصره ۲ ماده ۱۱ استثنا شده اند، هر کتابخانه ای که می خواهد به عنوان «کتابخانه عمومی» در ایران فعالیت کند، باید زیر نظر نهاد کتابخانه های عمومی کشور و مطابق با این قانون اداره شود. هفت استثناء این قانون عبارتند از: کتابخانه ملی، کتابخانه آستان قدس رضوی، کتابخانه آستان حضرت معصومه ( س ) ، کتابخانه آستان حضرت عبدالعظیم ( ع ) ، کتابخانه آستان احمدبن موسی ( ع ) ( شاه چراغ شیراز ) ، کتابخانه آیت الله العظمی مرعشی نجفی و کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
عنوان رسمی نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای محافل بین المللی Iran Public Libraries Foundation است.
این قانون بعد از تصویب لایحه شماره ۳۶۳۰۲/۲۵۸۸۲ مورخ ۲۸/۷/۱۳۸۱ دولت در مورد تأسیس و نحوه اداره کتابخانه های عمومی در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ ۱۷/۱۲/۱۳۸۲ مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۸۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است. [ ۱] بر اساس این قانون تأسیس، ساخت، تجهیز و بازسازی، توسعه، مدیریت، نظارت و سایر امور کتابخانه های عمومی در سراسر کشور به موجب این قانون انجام می شود.
بر اساس ماده ۲ این قانون هیئت امنا کتابخانه با ترکیب زیر شکل می گیرد:[ ۱]
الف - وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ( رئیس هیئت امناء ) .
ب - رئیس شورای عالی استان ها.
ج - معاون ذیربط از سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور.
د - یک عضو از کمیسیون فرهنگی به پیشنهاد آن کمیسیون و تصویب مجلس شورای اسلامی به عنوان ناظر.
ه - رئیس کتابخانه ملی ایران.
و - پنج نفر از صاحب نظران و شخصیت های علمی فرهنگی کشور که حداقل دو نفر آنان را بانوان تشکیل دهند به پیشنهاد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و با حکم رئیس جمهور برای مدت چهارسال انتخاب می شوند که یک نفر از آنان به انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان دبیرکل هیئت امناء مسئولیت اداره امور دبیرخانه را به عهده خواهد داشت.
