نمل سوره

دانشنامه آزاد فارسی

نَمْل، سوره
سورۀ شمارۀ ۲۷ به ترتیب مصحف و ۴۸ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۹۳ آیه و ۱۱۶۶ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به داستان نمل (مورچه) و حضرت سلیمان (ع) است. نام های دیگر آن «سلیمان» و «طاسین» است؛ زیرا با حروف مقطّعۀ «طس» آغاز می شود. سیزدهمین سوره از سوره های ۲۹گانۀ مقطّعات است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و نسبتاً متوسط و مقداری کمتر از نیم جزء قرآن است. از سوره های چهارده گانۀ «سجده» است و در آیۀ ۲۵، سجدۀ مستحب دارد. ویژگی این سوره داشتن دو بِسْم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم است (یکی در آغاز و دیگری در آیۀ ۳۴). مضامین اصلی آن عبارت اند از خداشناسی و نشانه های توحید، احوال حشر و معاد، شرایط تأثیر نصایح و مواعظ، داستان سلیمان (ع) و بلقیس و اشاره به داستان حضرت موسی، حضرت صالح و حضرت لوط (ع).

پیشنهاد کاربران

بپرس