نمایه انفجارپذیری فوران آتشفشانی. نمایه انفجارپذیری فوران آتشفشانی ( به انگلیسی: volcanic explosivity index ) یا نمایه شدت فوران آتشفشان که به اختصار با VEI نشان داده می شود، به روش اندازه گیری و محاسبه نسبی نیروی فورانی کوه های آتشفشان اطلاق می گردد.
این روش، مشابه با دستگاه اندازه گیری زمین لرزه، که واحد آن بزرگی گشتاوری است می باشد. این روش اندازه گیری توسط دو نفر زمین شناس شاغل در سازمان زمین شناسی ایالات متحده آمریکا به نام های کریس نیوهال و استیو سلف∗ در سال ۱۹۸۲ ارائه شد. ارتفاع ستون دود و حجم مواد خارج شده، فاکتورهای عمده درترتیب جدول سنجش انفجار هستند. ترتیب درجات برحسب افزایش لگاریتمی محاسبه شده، یعنی نیروی هر درجه، ده برابر درجهٔ پیشین است. تقسیم درجات از صفر تا هشت است که درجه صفر مبین فعالیت تقریباً کم خطر آتشفشان می باشد در صورتی که عدد هشت، فوران عظیم و سهمناکی را با تأثیرها جهانی نمایش می دهد. درجه ۹ نیز در این جدول قابل محاسبه می باشد اما درصورت وقوع چنین آتشفشانی، به احتمال قوی نابودی جهان حتمی خواهد بود.
در طول یکصد هزار سال گذشته فقط یکبار انفجاری به شدت ۸ VEI به وقوع پیوسته∗ و در ده هزار سال گذشته حداقل پنج انفجار آتشفشانی با درجه ۷ VEI اتفاق افتاده است.
نمایه انفجارپذیری فوران آتشفشانی از ۰ تا ۸ طبقه بندی شده و فوران هر نمایه بستگی به مقدار مواد آتشفشانی پرتاب شده، مدت زمان زمان و ارتفاع فوران دارد. این نمایه از VEI - 2 و بالاتر، نوعی مقیاس لگاریتمی است که افزایش ۱ واحد نمایه نشان دهنده فورانی ۱۰ برابر قدرتمندتر است. به این ترتیب، یک ناپیوستگی در تعریف VEI بین نمایه های ۱ و ۲ وجود دارد. حد زیرین حجم مواد خروجی با ضریب صد، از ۱۰٬۰۰۰ تا ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ متر مکعب تغییر می کند، در حالی که ضریب بین تمام نمایه های بالاتر ۱۰ است. در جدول زیر فراوانی هر VEI نشان دهنده تعداد تقریبی فوران های جدید آن VEI یا بالاتر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش، مشابه با دستگاه اندازه گیری زمین لرزه، که واحد آن بزرگی گشتاوری است می باشد. این روش اندازه گیری توسط دو نفر زمین شناس شاغل در سازمان زمین شناسی ایالات متحده آمریکا به نام های کریس نیوهال و استیو سلف∗ در سال ۱۹۸۲ ارائه شد. ارتفاع ستون دود و حجم مواد خارج شده، فاکتورهای عمده درترتیب جدول سنجش انفجار هستند. ترتیب درجات برحسب افزایش لگاریتمی محاسبه شده، یعنی نیروی هر درجه، ده برابر درجهٔ پیشین است. تقسیم درجات از صفر تا هشت است که درجه صفر مبین فعالیت تقریباً کم خطر آتشفشان می باشد در صورتی که عدد هشت، فوران عظیم و سهمناکی را با تأثیرها جهانی نمایش می دهد. درجه ۹ نیز در این جدول قابل محاسبه می باشد اما درصورت وقوع چنین آتشفشانی، به احتمال قوی نابودی جهان حتمی خواهد بود.
در طول یکصد هزار سال گذشته فقط یکبار انفجاری به شدت ۸ VEI به وقوع پیوسته∗ و در ده هزار سال گذشته حداقل پنج انفجار آتشفشانی با درجه ۷ VEI اتفاق افتاده است.
نمایه انفجارپذیری فوران آتشفشانی از ۰ تا ۸ طبقه بندی شده و فوران هر نمایه بستگی به مقدار مواد آتشفشانی پرتاب شده، مدت زمان زمان و ارتفاع فوران دارد. این نمایه از VEI - 2 و بالاتر، نوعی مقیاس لگاریتمی است که افزایش ۱ واحد نمایه نشان دهنده فورانی ۱۰ برابر قدرتمندتر است. به این ترتیب، یک ناپیوستگی در تعریف VEI بین نمایه های ۱ و ۲ وجود دارد. حد زیرین حجم مواد خروجی با ضریب صد، از ۱۰٬۰۰۰ تا ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ متر مکعب تغییر می کند، در حالی که ضریب بین تمام نمایه های بالاتر ۱۰ است. در جدول زیر فراوانی هر VEI نشان دهنده تعداد تقریبی فوران های جدید آن VEI یا بالاتر است.
