نمایش نامه نویس های ایرانی

از قدیمی ترین نمایش نامه نویس های ایرانی، میرزا فتحعلی آخوندزاده و میرزا آقا تبریزی هستند، که فعالیت خود را از اوایل قرن سیزدهم شمسی آغاز کردند. پس از آن ها میرزا احمدخان کمال الوزاره محمودی، مؤید الممالک فکری ارشاد، میرزاده عشقی، حسن مقدم، ذبیح بهروز، گریگور یقیکیان، ارسلان پوریا، سیدعلی نصر، رضا کمال شهرزاد و معزدیوان فکری تا اوایل قرن چهاردهم نمایش نامه هایی نوشتند که در دورة خود مورد توجه قرار گرفتند. به جز این ها، در دورة سلطنت پهلوی اول و دوم و سال های استقرار جمهوری اسلامی نمایش نامه نویس های دیگری به ذوق ورزی و آزمایش گری پرداخته اند که مهم ترین آن ها به قرار زیرند: سیدعلی آذری، داود آریا، افراسیاب آزاد، نوذر آزادی، سیروس ابراهیم زاده، محمود استادمحمد، ناصر ایرانی، هوشنگ باختری، احمد بهارمست، بهرام بیضایی، ابوالقاسم پرتو اعظم، ایرج پزشکزاد، سعید پورصمیمی، یارعلی پورمقدم، محمدعلی جمال زاده، ابوالقاسم جنتی عطایی، مهین جهانبگلو (تجدد)، محمد چرمشیر، پرویز خطیبی، اسماعیل خلج، محمود دولت آبادی، جواد ذوالفقاری، اکبر رادی، اختر راستکار، منوچهر رادین، محمد رحمانیان، غلامحسین ساعدی، علی شجاعیان، مهرداد شکوهی، حسن شیروانی، رضا صابری، علی اصغر صفوی (صفی)، فرامرز طالبی، محمود طیاری، بهروز غریب پور، بهزاد فراهانی، بهمن فرسی، امین فقیری، پرویز کاردان، تندر کیا، خجسته کیا، داود کیانیان، محمد للری، بیژن مفید، ابراهیم مکی، ایرج مهدویان، محمدحسین میمندی نژاد، محسن مخلمباف، تهمینه میرمیرانی، علی نصیریان، نظام نظام وفا، عباس نعلبندیان، سعید نفیسی، عبدالحسین نوشین، نصرت الله نویدی، صادق هدایت و محسن یلفانی.
30010200