نمایش عمومی عشق نمایش صمیمیت جسمی در معرض دید دیگران است. در فرهنگ ها و جوامع متفاوت، قابل قبول بودن این نمایش محبت متفاوت است. برخی از سازمانها قوانینی را برای محدودیت یا منع نمایش عمومی محبت در بین مردم وضع می کنند. نمایش عشق در یک مکان عمومی، مانند خیابان، بیشتر مورد اعتراض قرار می گیرد، تا اقدامات مشابه در یک مکان خصوصی که فقط افرادی از یک فرهنگ فرهنگ هایی مشابه در آن حضور دارند.
تعریف محبت جسمانی «هر گونه لمس برای برانگیختن احساس عشق در دهنده یا گیرنده» است. [ ۱]
دینداری یکی از عوامل مهمیست که بر نحوه توسعه روابط عاشقانه در کشورها تأثیر می گذارد. [ ۲] معمولا، پاسخ دهندگان مذهبی سطوح پایین تری از تماس صمیمی با شرکای خود را گزارش می دهند. بدیهی است که دین داری به طور کلی سطح ابراز محبت را محدود می کند. در بسیاری از مناطق جهان، دین دیدگاه فرهنگی را در مورد ابراز محبت در ملأ عام را تعین می کند و این گاهی اوقات به ممنوعیت منتهی می شود. به عنوان مثال قوانین شرع، پیمان بکارت کاتولیک و انجیلی، صنیوت در یهودیت و باقی مکاتب فکری محافظه کار اسلامی، به ویژه سلفی، نشان دادن محبت به شکل عمومی را ممنوع می کند.
در اکثر کشورهای غربی، مانند اروپای غربی، استرالیا، نیوزلند، کانادا، ایالات متحده و آمریکای لاتین، بسیار معمول است که افراد دست یکدیگر را بگیرند و همدیگر را بغل کرده و گاهی در ملاء عام ببوسند. معمولاً ابراز بیش از حد، مانند انجام فعالیتهای جنسی، از نظر اجتماعی قابل قبول نیست. بوسیدن بیشتر در زندگی شبانه بزرگسالان، مانند کلوپ های شبانه مشاهده می شود. [ ۳]
کشورهای خاورمیانه مانند عراق، عربستان سعودی، اردن و مصر و ایران فرهنگ های عمدتاً مسلمان دارند. معمولاً قوانین نجابت اجازه ابراز محبت عمومی را نمی دهد. در کشورهای مختلف مجازات ها برای ابراز محبت عمومی می تواند شدید باشد. مسافرانی در دوبی به دلیل بوسیدن در ملاء عام به حبس محکوم شده اند. در سال ۲۰۰۹، یک زوج انگلیسی که در حال بوسیدن در مکانی عمومی در دبی بودند، پس از سه ماه حبس اخراج شدند. یک زوج هندی متأهل که در تاکسی بودند به دلیل بغل کردن و بوسیدن به یک سال زندان محکوم شدند. [ ۴] راننده تاکسی این زوج را مستقیماً به ایستگاه پلیس برد. بوسیدن «تخلفی از نجابت عمومی» تلقی می شود.
در ایران، دست در دست گرفتن به ویژه در شهرهای بزرگ و در بین نسل های جوان بیشتر و بیشتر محبوبیت پیدا کرده است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعریف محبت جسمانی «هر گونه لمس برای برانگیختن احساس عشق در دهنده یا گیرنده» است. [ ۱]
دینداری یکی از عوامل مهمیست که بر نحوه توسعه روابط عاشقانه در کشورها تأثیر می گذارد. [ ۲] معمولا، پاسخ دهندگان مذهبی سطوح پایین تری از تماس صمیمی با شرکای خود را گزارش می دهند. بدیهی است که دین داری به طور کلی سطح ابراز محبت را محدود می کند. در بسیاری از مناطق جهان، دین دیدگاه فرهنگی را در مورد ابراز محبت در ملأ عام را تعین می کند و این گاهی اوقات به ممنوعیت منتهی می شود. به عنوان مثال قوانین شرع، پیمان بکارت کاتولیک و انجیلی، صنیوت در یهودیت و باقی مکاتب فکری محافظه کار اسلامی، به ویژه سلفی، نشان دادن محبت به شکل عمومی را ممنوع می کند.
در اکثر کشورهای غربی، مانند اروپای غربی، استرالیا، نیوزلند، کانادا، ایالات متحده و آمریکای لاتین، بسیار معمول است که افراد دست یکدیگر را بگیرند و همدیگر را بغل کرده و گاهی در ملاء عام ببوسند. معمولاً ابراز بیش از حد، مانند انجام فعالیتهای جنسی، از نظر اجتماعی قابل قبول نیست. بوسیدن بیشتر در زندگی شبانه بزرگسالان، مانند کلوپ های شبانه مشاهده می شود. [ ۳]
کشورهای خاورمیانه مانند عراق، عربستان سعودی، اردن و مصر و ایران فرهنگ های عمدتاً مسلمان دارند. معمولاً قوانین نجابت اجازه ابراز محبت عمومی را نمی دهد. در کشورهای مختلف مجازات ها برای ابراز محبت عمومی می تواند شدید باشد. مسافرانی در دوبی به دلیل بوسیدن در ملاء عام به حبس محکوم شده اند. در سال ۲۰۰۹، یک زوج انگلیسی که در حال بوسیدن در مکانی عمومی در دبی بودند، پس از سه ماه حبس اخراج شدند. یک زوج هندی متأهل که در تاکسی بودند به دلیل بغل کردن و بوسیدن به یک سال زندان محکوم شدند. [ ۴] راننده تاکسی این زوج را مستقیماً به ایستگاه پلیس برد. بوسیدن «تخلفی از نجابت عمومی» تلقی می شود.
در ایران، دست در دست گرفتن به ویژه در شهرهای بزرگ و در بین نسل های جوان بیشتر و بیشتر محبوبیت پیدا کرده است. [ ۵]
wiki: نمایش عمومی محبت