نمایش جفت یابی

نمایش جُفت یابی ( انگلیسی: Lek mating ) رفتاری در برخی جانوران نر است که در جریان آن گروهی از حیوانات نر در نمایش های رقابتی و نوعی «مراسم خواستگاری» شرکت می کنند تا ماده های بازدیدکننده از صحنه را که در حال بررسی شرکای احتمالی برای جفت گیری هستند، به خود جلب کنند.
به صحنه این نمایش ها، جولانگاه جفت جویی ( انگلیسی: Lek ) گفته می شود. نرها در این جولانگاه از سهم و قلمرو خود در فصل جفت گیری دفاع می کنند.
اگرچه نمایش جفت یابی بیشتر در میان پرندگانی مانند سیاه خروس سیاه شایع است، اما در طیف گسترده ای از مهره داران از جمله برخی از پیوسته استخوانان، دوزیستان، خزندگان، پستانداران و بندپایانی چون سخت پوستان و حشرات دیده می شود.
در نمایش های عادی جفت یابی قلمروهای نرها در محدوده بینایی و شنوایی یکدیگر قرار دارند اما در نمایش های نوع شدیدتر، همان طور که در کاکاپو ( طوطی جغدی ) دیده می شود، جولانگاه ها از هم جدا هستند، اما رقبا می توانند صداهای همدیگر را بشنوند.
رسم نمایش جفت یابی با تضادی ظاهری همراه است: تمایل ماده ها به صفات خاصی در نرها که در جولانگاه ها به نمایش درمی آیند با اصل تنوع ژنتیکی در تضاد است و می تواند به مرور این تنوع مفید را از بین ببرد. اما این تنوع ژنتیکی در نسل ها همچنان حفظ می شود و مشکلی رخ نمی دهد. تلاش های زیادی برای توضیح این تضاد صورت گرفته است اما این پرسش همچنان بی پاسخ باقی است.