علی سپنتامهر
نمایان سازی: نمادینگی، نمایانگی، میتواندبودکه جایگزین ( تظاهر عربی و ظاهر ) سازی باشدنیزفرانمایی، نمایشی، وانمودکردن،
برونگرایی/ همیستار و وارونه یاباژگونهِ و ( متضاد ) درون نمایی ودرونگرایی، نهادینه سازی، هسته نمایی، ( باطن ) گرایی!
... [مشاهده متن کامل]
همچنین،
شایددرچَم یا معنای بدومنفی آن،
خودنمایی، مردمفریبی، رازناکی، آب زیر کاهی، خودشیفتگی وخودستایی است که
ویژگی مردمان خوش برون و بداندرون ، دورو ، بدنهاد ونیرنگبازست که میکوشندبا داوش یا ( ادعای ) دروغین ، رنگ و نیرنگ وفریبِ مردم، نما و ( ظاهری ) زیباازخویش بسازندو نمایند!
همچنین، میتوانداین واژه ، برابرْواژه یاهم چم و ( مترادف سمبولیسم ) باشدکه
دبستان یامکتبی ادبیست ودر آن به گونه رمزی و رازآلودبه گزارش، زندوسفرنگ یا ( تاویل ) نشانه های نمادین و ( سمبلیک ) می پردازندونما ( وظاهر ) رانمینگرند!
به سانِ این باره ، پیشاوردویا ( موضوع ) ،
در ( تاریخ اسلام ظاهریه ) برون نگران یابرونگرایان بوده که پیرودبستان یا ( مکتب ) ابو سلیمان داودبن علی بن خلف اصفهانی بوده اندوآن دبستانی بوده که
به نماو ( ظاهرکتاب و سنت ) مینگریسته و باوربه رای وسنجش
و ( قیاس ) ونیز زند، سفرنگ و ( تاویل قرآن وسنت ) نداشته اندازیرا
به خشک اندیشی نامداربوده ونیزدربرابرایشان ( باطنیه ) ودرونگرایان یافرابینان، بوده اند که به نماو ( ظاهر ) یاپوسته کتاب ننگریسته وآنهارا ( ظاهری ) ، نمادینه ورازآلودیاپوشیده دانسته و آشکارگشتن وروشن شدن پیچیدگی وراز ( آیات ) ودریافتِ درستِ گوهر وهسته
یاراستینه و ( حقیقت قرآن ) راباپیشواو ( امام ) زنده دانسته وبرای ( آیات قرآن ) ،
آرِش ها، چمها و ( معانی ) نمادین باورداشته و به آنها اهل ( تأویل ) وزندوسفرنگ نیز می گفته اند.
دینگزاران یا ( ملل و نحل ) نویسان، به این نمادینه سازان آیات،
( تعلیمیه، قرامطه، ملاحده وزنادقه ) گفته تا جاییکه،
عبدالقاهربغدادی، در الفرق بین الفرق آنها راازکفارمجوس دانسته،
چنانکه گوید:
"وَظَهَرت دَعْوَة الباطنیة فِی ایام الْمَأْمُون من حمْرَان قومط وَمن عبد الله بن مَیْمُون القداح وَلَیْسَت الباطنیة من فرق مِلَّة الاسلام بل هِیَ من فرق الْمَجُوس على مَا نبینه بعد هَذَا وظهروا فِی ایام مُحَمَّد بن طَاهِر بن عبد الله بن طَاهِر بخراسان"و ( باطنی ) هاپدیدارشدنددرزمان مامون
وبنیادگذاران آنهاحمران قرمط ( اهوازی ) وعبدالله بن میمون قداحندوچنانکه ما گزارش خواهیم کردباطنیان
یا اسماعیلیه از دین ( اسلام ) وشاخه های آنها نبوده وبراستی که
از ( مجوسیان ) به شمارمیروندودرزمان محمد بن طَاهِر بن عبد الله بن طَاهِردرخراسان آشکارگشتند.
باری!
ناموَر ترین ( باطنیه ،
سبعیه یا اسماعیلیه ) بودندکه درسده دوم مهشیدی یا ( قمری ) پدیدارشدند.
نیز، گرچه امروزه، اسماعلیه خودرا ( سبعی ) یا هفت امامی نمی دانند وباور به باشندگی وحضور امام زندهِ ِ ( ظاهر ) دارندکه به او ( رجوع ) وبازگشت نموده واورامیبینندوبااوسخن گفته، پرسشهاونیازهایشان را رودررو، بُن افکنده ودرمیان می نهندوتاکنون۴۳مین، امام ایشان زنده و جایگاه ( رجوع ) پیروان خویش است.
واژگان بیگانه درون کمانه ( ) !
این بودنگرش وگزارش من، ازاین واژه،
تاکه قبول افتد وچه در نظرآید!
نمایان سازی: نمادینگی، نمایانگی، میتواندبودکه جایگزین ( تظاهر عربی و ظاهر ) سازی باشدنیزفرانمایی، نمایشی، وانمودکردن،
برونگرایی/ همیستار و وارونه یاباژگونهِ و ( متضاد ) درون نمایی ودرونگرایی، نهادینه سازی، هسته نمایی، ( باطن ) گرایی!
... [مشاهده متن کامل]
همچنین،
شایددرچَم یا معنای بدومنفی آن،
خودنمایی، مردمفریبی، رازناکی، آب زیر کاهی، خودشیفتگی وخودستایی است که
ویژگی مردمان خوش برون و بداندرون ، دورو ، بدنهاد ونیرنگبازست که میکوشندبا داوش یا ( ادعای ) دروغین ، رنگ و نیرنگ وفریبِ مردم، نما و ( ظاهری ) زیباازخویش بسازندو نمایند!
همچنین، میتوانداین واژه ، برابرْواژه یاهم چم و ( مترادف سمبولیسم ) باشدکه
دبستان یامکتبی ادبیست ودر آن به گونه رمزی و رازآلودبه گزارش، زندوسفرنگ یا ( تاویل ) نشانه های نمادین و ( سمبلیک ) می پردازندونما ( وظاهر ) رانمینگرند!
به سانِ این باره ، پیشاوردویا ( موضوع ) ،
در ( تاریخ اسلام ظاهریه ) برون نگران یابرونگرایان بوده که پیرودبستان یا ( مکتب ) ابو سلیمان داودبن علی بن خلف اصفهانی بوده اندوآن دبستانی بوده که
به نماو ( ظاهرکتاب و سنت ) مینگریسته و باوربه رای وسنجش
و ( قیاس ) ونیز زند، سفرنگ و ( تاویل قرآن وسنت ) نداشته اندازیرا
به خشک اندیشی نامداربوده ونیزدربرابرایشان ( باطنیه ) ودرونگرایان یافرابینان، بوده اند که به نماو ( ظاهر ) یاپوسته کتاب ننگریسته وآنهارا ( ظاهری ) ، نمادینه ورازآلودیاپوشیده دانسته و آشکارگشتن وروشن شدن پیچیدگی وراز ( آیات ) ودریافتِ درستِ گوهر وهسته
یاراستینه و ( حقیقت قرآن ) راباپیشواو ( امام ) زنده دانسته وبرای ( آیات قرآن ) ،
آرِش ها، چمها و ( معانی ) نمادین باورداشته و به آنها اهل ( تأویل ) وزندوسفرنگ نیز می گفته اند.
دینگزاران یا ( ملل و نحل ) نویسان، به این نمادینه سازان آیات،
( تعلیمیه، قرامطه، ملاحده وزنادقه ) گفته تا جاییکه،
عبدالقاهربغدادی، در الفرق بین الفرق آنها راازکفارمجوس دانسته،
چنانکه گوید:
"وَظَهَرت دَعْوَة الباطنیة فِی ایام الْمَأْمُون من حمْرَان قومط وَمن عبد الله بن مَیْمُون القداح وَلَیْسَت الباطنیة من فرق مِلَّة الاسلام بل هِیَ من فرق الْمَجُوس على مَا نبینه بعد هَذَا وظهروا فِی ایام مُحَمَّد بن طَاهِر بن عبد الله بن طَاهِر بخراسان"و ( باطنی ) هاپدیدارشدنددرزمان مامون
وبنیادگذاران آنهاحمران قرمط ( اهوازی ) وعبدالله بن میمون قداحندوچنانکه ما گزارش خواهیم کردباطنیان
یا اسماعیلیه از دین ( اسلام ) وشاخه های آنها نبوده وبراستی که
از ( مجوسیان ) به شمارمیروندودرزمان محمد بن طَاهِر بن عبد الله بن طَاهِردرخراسان آشکارگشتند.
باری!
ناموَر ترین ( باطنیه ،
سبعیه یا اسماعیلیه ) بودندکه درسده دوم مهشیدی یا ( قمری ) پدیدارشدند.
نیز، گرچه امروزه، اسماعلیه خودرا ( سبعی ) یا هفت امامی نمی دانند وباور به باشندگی وحضور امام زندهِ ِ ( ظاهر ) دارندکه به او ( رجوع ) وبازگشت نموده واورامیبینندوبااوسخن گفته، پرسشهاونیازهایشان را رودررو، بُن افکنده ودرمیان می نهندوتاکنون۴۳مین، امام ایشان زنده و جایگاه ( رجوع ) پیروان خویش است.
واژگان بیگانه درون کمانه ( ) !
این بودنگرش وگزارش من، ازاین واژه،
تاکه قبول افتد وچه در نظرآید!