نمازگزار

/namAzgozAr/

مترادف نمازگزار: ماموم، مصلی، نمازخوان، نمازکن، نمازگر، نمازی

معنی انگلیسی:
who prays, prayerful

لغت نامه دهخدا

نمازگزار. [ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) مصلی. پابند صلوة. ( آنندراج ). آنکه نماز خواند. نمازکن. نمازگر. ( فرهنگ فارسی معین ). نمازی. اهل طاعت و عبادت.

فرهنگ فارسی

نمازخواندن، رواج ورونق هم گفته شده است
( صفت ) آنکه نمازخواند نمازکن نمازگر مصلی .

فرهنگ عمید

کسی که نماز می خواند، نمازخوان.

پیشنهاد کاربران

راز و نیاز و و شکر پروردگار را به جای آوردن ، آغوش امن خدا ، پناه بی پناهان و تمرین روح برای تقویت در برابر مشکلات زندگی ، در عرفان ، عمل مقدمه ی علمه . اول نماز میخوانیم و سپس علم از علم نماز خواندن ما به دست می آید . تا نخوانید ندانید .
کسی که نماز را به جای میاورد/کسی که نماز میخواند /نماز خوان. . . . .


کسی که نماز میخواند دا