نمازگذار. [ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) مصلی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). پابند صلوة. ( از آنندراج ). آنکه نماز می خواند. آنکه مواظبت بر خواندن نماز دارد. ( ناظم الاطباء ) : مردی نمازگذار و اهل تلاوت کلام اﷲ اما قتال و بی باک بود. ( تذکره دولتشاه ). رجوع به نمازگزار شود.
