نمازکن. [ ن َ ک ُ ] ( نف مرکب ) به جاآورنده نماز. نمازگزار. ( فرهنگ فارسی معین ). نمازخوان. نمازی : مردی مرا بود از اهل صلاح و نمازکن.( تفسیر ابوالفتوح ج 4 ص 377، از فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) بجا آورنده نماز نماز گزار : ... مردی مرابودازاهل صلاح و نمازکن .
